Normalleşmek ne anlama geliyor?

“Normal” sözcüğü hep tartışılır. Türk Dil Kurumu’na sorarsak açıklama aynen şöyle:

"1. Kurala uygun, alışılagelen. olağan, düzgülü, aşırılığı olmayan, uygun, 2. Aşırılığı, eksikliği ve taşkınlığı olmama, ortalama durum.”

Böyle bir tanım çok genel olacağından insanlık için çok da anlamlı değil.

"Normal" çok zor bir sözcüktür. Bu nedenle normalleşme" de öyle.

Bunları sorgular sorgulamaz akla ilk gelen soru neredeyse herkes için aynıdır. “Kime göre, neye göre normal?”

Bu sorunun cevabı da zordur.

*

Şimdi karantina gülerindeyiz. Olumsuz şeyler yaşamamıza rağmen, eskiden olan ne çok şeyi yeniden yaşamanın huzurunu da yaşıyoruz. Bu nedenle karantina öncesi hayatlarımıza kaldığımız yerden devam etmeyi hayal edersek, şimdi o günlere döndüğümüzde normale dönüş mü olacağız sizce? Bu tartışmalı bir durum. Çünkü neyin normal olduğu gerçeği, hayatımızın bu sakin günlerinde değişiklik gösterdi. Bu süreçte eski normaller yerini yeni normallere bıraktılar. Ne istediğimizi biliyoruz şimdi, ne de hangisinin en ideal olduğunu. Eskiden yaşadıklarımız mı, yoksa şu an içinde bulunduğumuz yaşam formatımız mı? Ya da acaba ikisinden bir sentez midir normal olan?

Biraz karıştı işler.

Bu gibi durumlarda karşımıza yeni bir sözcük çıkar:Adaptasyon.Yani uyum sağlama süreci.

Belli ki karantina günleri sonrasında bir adaptasyon süreci yaşayacağız. Biraz bocalayacağız, biraz sorgulayacağız, biraz eskiye dönüp biraz dönemeyeceğiz.

Gönül ister ki, karantina günlerinde toplumsal ölçekte edindiğimiz olumlu ve duygusal deneyimler hep bizlerle kalsın ve yeni normalimizin de parçası olsun. Eskiden olanın içinde de olumsuzları geçmişte bırakalım ve yeni normalimizin içinde artık yer almasın. Zor ama neden olmasın.

Zor, çünkü kapımızın önünde, eski bencilliklerimiz kucak açmış bizleri bekliyor.