Sevgi bile ağır gelir bazen

Bazen bir sevda için ne yaparsanız yapın, olmaz.

Kendinizi fasit bir hikâyenin edilgen kahramanı olarak hissedersiniz.

Bu bir aşkın tarafı olarak sizin duygularınızdır sadece.

Oysa O, sizden 'hep daha fazlasını' bekleyebilir.

Aşkın hangi yanında olursanız olun aldığınızın fazlasını verirseniz, sevdiğinizi dönüşü olmaz bir yola sürüklersiniz. Çünkü O, hep alacağını sanmaya başlar. Çünkü O, sizin kalbinizdeki cevher nedeniyle O’na kattıklarınızı sizden zannetmemeye, zaten hep kedisinde olduğunu zannetmeye başlar.

*

Birisini çok severseniz, hem de çok; sevginizi O’na yaşatmayı dengede tutmanız gerekir.

Öyle ki, bir yolculuktur diye düşünürsek aşkı, ya yol ya yoldaş ya da varılacak adres olursunuz. Oysa siz hepsi birden olmaya kalkarsanız, sevdiğinize de, sevginize de zarar verirsiniz.

Özün sözü, kimseye, sevgide bile değerinden fazlasını vermemek gerekir. Yoksa o 'fazla kısım' hep ‘sizden eksilir’. Sizden eksilenin onda artması ise sizin artık kendinize, O’nun da artık kendisine benzememesine neden olur.

İşte o zaman, işte o yolculuk, ne bildiğiniz yoldaşla sürer, ne de adrese varır!

Gelin siz, alınan değerin değil, verilen değerin daha değerli olduğunun ayırdına vararak yaşayın bir sevdayı. Bir de böyle deneyin ki, hiç kimsenin kaldırabileceğinden fazlasını yüklemeyesiniz.

Hiç kimseyi, kaldıramayacağı kadar sevmemek gerekir.

Sevgi bile ağır gelir bazen...