Mehmet Nusret, seni hiç unutmadım!

Bir gerçek usta Mehmet Nusret’i hatırlatmak istedim sizlere. Bu ismi ilk kez duyduysanız kim olduğunu ve önemsenme nedenini de merak etmişsinizdir. 

Oysa çok iyi bildiğiniz biri. Ama siz onu başka bir isimle, edebiyat dünyasındaki adıyla tanıyorsunuz.

Mehmet Nusret, Türk edebiyatının, sadece romanları, hikayeleri, anıları, tartışmaları, senaryoları ya da oyunları ile değil, “düşün” dünyasına getirileri, düşüngesi (idealizmi), sansasyonlarla dolu hayatı, duruşu ve söylemleri ile de hep sıcak günler yaşamış ve yaşatmış bir düşünür, bir yazar.

İki yılı aşkın bir süre öğrencisi olmaktan onur duyduğum ve yazmakla ilgili en çok şey öğrendim hocam.

1915’te İstanbul Heybeliada’da doğmuş. Biz onu en çok mizah hikayeleri ile toplumsal mesajlarından tanıyoruz. İlerici, Atatürkçü, farklı bakış açıları ve zaman zaman, tüm zamanlara kalan çıkışları ile biliyoruz.

Kah bir din tartışmasının ortasında çıktı karşımıza, kah bir katliam girişiminin alevleri arasında. 

Aydın oluşunun, aydınlatma arzusunun sıkıntıları ile geçti ömrü, onu kaybedene kadar. Ben onu tanıdım. Aydınlık dergisini yayımladığı dönemde tanışmak için gittim. Hikaye kitaplarından bir demet imzalayıp hediye verdi. Sohbet etti benimle Kıbrıs’tan gittiğimi de duyunca daha bir keyifle. Sonra ara ara görüştük. Her defasında tanımlamakta zorlandığım heyecan duydum. Uzun ama bana kısa gelen bir zaman boyunca ondan çok şey öğrendim.

Gözlerinde, bir yazarın, bitmek tükenmek bilmez zamanları dilediğini, bitmek tükenmek bilmez yazacakları olduğunu görmek hiç de zor değildi.

Konuştuklarımızı da çok net hatırlamıyorum ancak onun ne yapmak istediğini, ülkesi ve dünya için yüreğinde neler taşıdığını çok daha iyi hatırlıyor ve hiç unutmuyorum.

Kendine özgü yazım biçimleri, Türkçe’ye kattığı sözcükler oldu. Onlarca hikayesi, romanı, anısı, şiiri, masalı, fıkrası, gezi notu, oyunu, tartışması, konuşması yayımlandı. Yurt içi ve yurtdışından onlarca ödül aldı. Yaşadığı sürece en çok üreten yazarlar arasına girdi. Bir Türkiye gerçeği olarak onlarca defa tutuklandı, öldürülmek istendi bir o kadar. 

Ama o yazdı. Sadece yazdı. İyi ki de yazdı. 

Büyük dalgalı bir denizde sal gibiydi hayatı. Ne çok kazanma derdi oldu, ne de kazandığını paylaşmama. Çocuklara harcadı her şeyini. Muhtaç çocuklara. Hep dalgalarla boğuşma derdi oldu hayatı çok sevdiği için. Dini olmadı, ne de bir tanrısı. Töremselliğe ya da ibadete hiç inanmadı. O insana inandı, doğaya, doğanın mucizelerine. Yaşamayı ve yazmayı ibadet bildi.

Mehmet Nusret deyince anımsayamayabileceğiniz ancak, Marko Paşa’nın, Tenin’in, Aydınlık’ın, Dolmuş-Karikatür’ün, Zübük’ün yayımcısı ve yaratıcısı oldu. Her biri Türk edebiyat tarihinin en değerli eserleri arasında sayılan bu yayımlar ve eserlerin sahibi Mehmet Nusret, diğer bilinen adı ile büyük usta Aziz Nesin’den başkası değil.

Toplumun her durumunu en zeki mizahi anlatış ve eleştiri ile yansıtmayı yıllarca hayat felsefesi edinen Aziz Nesin, Türk insanının ilerlemesi için çok düşündü, çok istedi, çok yazdı. Başına her ne geldiyse yazmayı sürdürerek direndi. Katliamlardan döndü. 

Ama o yazdı. Sadece yazdı. İyi ki de yazdı.