Unutkanlık

Zaman ne kadar değerli? Onu nasıl da pervasızca tüketiyoruz. Zamanımızı, üretebilecekken, elimizden bir şeyler gelirken boşa harcıyoruz? Neden zamanın tükenen bir şey olduğunu hep tükendikten sonra algılayabiliyoruz. 

Zaman, insanın kendi ömrünü kaynak olarak kullanan bir tüketim modeli. Oysa, harcadığımız boşa geçen zamanların bitirdiği tek şey, yaşamımız.

Ben dedemi kaybettiğimde o, 88 yaşındaydı. “Umarım o yaşa kadar yaşayabiliriz” denilecek bir yaşta gibi görünse de, ölmek her yaş için erken. İçinizde bıraktığı boşluk kadar sizi azaltan bir durum, bu tür bir ayrılık.

*

Zaman daha değerli oluyor, vedaların ardından. Geride bıraktığımız zamanlar biz yaş aldıkça giderek çoğunlukta olmaya başlıyor. 

Olaylar, durumlar, yaşanmışlıklar, bireysel geçmişimiz, toplumsal tarihsel dünlerimiz dopdolu. Tarih o kadar dolu ki, hemen her günün bir önemi var artık. Kutlama, anma, bağımsızlık, şükran ne varsa artık her güne biri denk geliyor. Hatta bir güne birden fazlası denk gelir oldu. Özel günler, haftalar, aylar, yıldönümleri, 10 yıllar derken, boş gün kalmadı neredeyse. Doğanlar, ölenlerle her gün bir şeylerin, hatta birden fazla şeylerin günü oldu. Kuruluşların, derneklerin, birliklerin, odaların kuruluş yıl dönümleri, hastalık haftaları, mesleklerin yıldönümleri, sayı iyice kalabalıklaşıyor.

Bu özel günlerin bir kısmında, devlet eliyle balolar, ziyafetler, davetler, bazılarında törenler kutlamalar, bazılarında ise her ikisini de görmek mümkün. 

Ancak bir de, bu özel günlerin ziyaret kısmı var. En feci tablo o. “Kuruluşumuzun yıldönümü” hadi Başbakan’a, Cumhurbaşkanı’na gidelim. “Derneğimizin yıldönümü” hadi Meclis Başkanı’na ilgili bakana gidelim. Bir de bakıyoruz ki haberler ziyaretlerden geçilmiyor. Bu makamların oransal anlamda ciddi zamanları bu işlere harcanıyor.

Daha modern daha farklı yıldönümlerine geçme zamanı gelmedi mi?

Bir de ne zaman bir özel gün olsa, o günle ilgili çevrelerin derdini dinliyoruz.

O zaman da, sadece o gün akılda kalıyorlar. Bir gün sonra bile hatırlanmıyorlar. Çünkü medyada bunlar yayınlandığı zaman, okuyucu başlığı okuduğu anda sayfayı çeviriyor. 

*

Bir veda, zamanın anlamı konusunda daha da farkındalık yaratıyor. Hepimizin başına gelmiştir. Toplumsal hareketlerin bir birey olarak içerisindeyim ancak, toplum hafızamızın yetersizliğini ortadan kaldırmak için ne yapmalı bilmiyorum! 

Biz unutuyoruz her şeyi...  Ve bundan birileri menfaat elde ediyor!