Ellerim artık çok büyük

Yayın Tarihi: 12/09/22 07:30
okuma süresi: 2 dak.

Hayat geçiyor, her yer kirleniyor. Kaçacak sığınacak yer bırakmıyorlar, eski saflıklarda. Günü gün eden her şey dönüp o günü berbat ediyor.

Yoruluyorum. Bunalıyorum. Gözlerimi kapatıyorum.

*

Gözlerimin önüne 7. doğum günüm geliyor. 

O sabah uyandığımda başucumda annem ve babamın aldıkları hediye duruyordu. Küçük bir pikap (plak çalar). Heyecanımı anımsıyorum. Kutusundan onu hızla çıkarıp hızla salona babamın plâklarına koşuyorum. İlk bulduğum 45’lik plâğı alıp odama koşarak çıkıyorum. 

Cızırtılar içinde plâk dönmeye başlıyor. Harika sesi ile sonradan kim olduğunu öğreneceğim Tanju Okan söylüyor…

“Öyle sarhoş olsam ki, bir daha ayılmasam, her şey bir rüya olsa, unutarak uyansam.”

*

30 yıl sonra. 

Gözlerimi açtığımda, annemin 30 yıl önce sakladığı bir beyaz sayfa buluyorum kucağımda. Annem bırakmış. Otuz yıl önce, sol elimi sayfaya koyup sağ elimle parmaklarımın şeklini çizmişim. Elime bakıyorum. Küçücük. Şimdikinin üçte biri kadar. Ama daha çok ‘temiz şey’ tutabiliyordum o küçücük ellerimle, bugüne nazaran. 

Ben razıydım küçücük kalmasına ellerimin.

#mesajınızvar
Levent ÖZADAM'dan
#mesajınızvar
Gözden Kaçmadı
#gozdenkacmadi

Yorumlar

Dikkat!
Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.

Diğer Dr. Ferhat ATİK yazıları