Ne bekliyoruz?

Ne bekliyoruz? Bir sabah uyanacağız ve sistemdeki tüm sorunlar çözülmüş mü olacak… Elbette hayır… Sorunlar çözülürse bunları biz çözeceğiz… Kimse bizim için çözüm değildir… Çözüm bizim kendi içimizdedir…

Ne bekliyoruz? … Bir anda ülkedeki tüm ekonomik ve yönetsel sorunlar çözülecek mi? Elbette hayır… Bunun oluşabilmesi için çalışmak zorundayız… Sosyal sorunlarımız ve sorumluluklarımız var bizim… Bunları biz çözebiliriz…

Ne bekliyoruz? … Çevre sorunları ve iklim değişikliği… Biz bu konulara üzülürken mi son bulacak… Çevre sorunlarının son bulması için uluslararası anlaşmaları mı bekleyeceğiz? Bizim çevremiz için bizim yapacak hiçbir şeyimiz yok mu?

Ne bekliyoruz? … Kıbrıs sorunu müzakere masasında son bulacak ve bir sabah uyanacağız ve tüm sorunlarımız son mu bulacak? Biz ekonomik ve yönetsel sorunlarımızı müzakere masasında mı çözeceğiz? … Elbette hayır… Biz kendimiz güçlendikçe müzakere masasında güçleneceğiz… Gücü dışardan değil kendimizden almalıyız… Ancak böyle olursa kalıcı anlaşmalara imza atabiliriz.

Beklentiler iyidir…İnanmak güzeldir. Fakat biz yapana kadar dabaşaramayacağımız bilinmelidir.

Biz çalışırsak, üretirsek her şeyden önce bize inanırsak olacaktır… Her şey kötüye gidiyor… diye kendimizi inandırmak ve büyük bir umutsuzluğa kapılmak bizi daha da geriletecektir… Bu ülkede iyi şeyler de oluyor… Bunları göz ardı etmemeliyiz… Algı operasyonları dünyanın dört bir yanında yapılmaktadır… Algımızı kontrol etmelerine izin vermek… Bizi biz olmaktan çıkarmak demektir.

Ne istediğimizi biliyor muyuz? Ne istersek isteyelim önce Kıbrıs Türk halkının her anlamda başarılı işlere imza atması gerekiyor… Tek taraflı çözümler bize çözüm getirmeyecektir… Çözüm biz olabilmekten geçer…

Sürekli sorumluluğu bir başkasına atmak da sorunlarımızı çözmeyecektir… Sanırım bu konuda hemfikiriz… ’Kim yapacak?’ sorusunun cevabı bizdedir… Biz yapana kadar… hedeflerimiz gerçekleşemeyecektir…

Bir sabah uyanıp ta… Biz bu sabahtan ne bekliyorsak onun için mücadele etmeliyiz…

Sorunları bilmek, nedenlerini anlamak elbette önemlidir… Ama oturup beklemek de bir çare değildir… Başkasından, başkalarından medet ummak yerine kendimize inanabiliriz… Biz bunu başarabiliriz deyip ayni yöne doğru kürek çekebiliriz… Çünkü Kıbrıs Türk toplumunun tamamı ayni gemideyiz…

Farklı görüşlerimiz olabilir… Farklı beklentilerimiz, farklı ideolojilerimiz… Doğaldır… Normaldir… Olması gerekendir… Ama ortak çıkarlarımız vardır bu toplumda… Bu da bu toplumun her anlamda daha iyiye gitmesidir…

Biz iyi oldukça, bir oldukça, çalıştıkça her anlamda elimiz güçlenecektir… Güç de başarı da bu toplumun içindedir. Bunun için çalışmalıyız… Sonrasında beklentiler zaten doğal bir süreçte yerine gelecektir… Geriye kalan tüm çaba… Tekerleği patlak bir araba misali her an yolda kalmaya hazırdır…