Artık gemisini kurtaran kaptan değil

Biraz da, bu virüs atlatıldıktan sonraki ve atlatılana kadar geçecek hayata bakalım...

Maalesef bu virüsün tamamen bitmesi veya ortadan kalkmasının çok kısa sürede olmayacağı aşikâr bir durum aldı...

Benim teşhis ve düşüncelerim şu şekilde şekilleniyor...

27 Mart’tan sonra, 2 haftalık daha, aynı şekilde, yarı sokağa çıkma şeklinde bir düzenleme yapılması gerek...

Bu süre zarfında hastalar tamamen ortaya çıkacak...

Ve geriye kalan toplumun, tamamen temiz olduğu belli olacaktır...

Bu sürede, hem girişler çok sıkı denetlenecek, hem de ülkeye giriş yapanlar, evlerinde değil, devlet gözetiminde, belirli yerlerde, 2 hafta karantina altında kalacaklardır...

Ülkeyi temizledik...

Şimdi sırada ekonomide...

Ülkeye girişler, bu virüsün aşısı veya ilacı kesin olarak bulunana kadar aynı şekilde kalmak zorunda...

Benim tahminim de, bu sürenin çok kısa olmayacağı ve 1 yıl gibi bir süre alabileceğidir...

Kısa olabileceğine tek ümidim...

Japonya’nın halen daha Olimpiyatları iptal etmemesidir...

Bir bildiği vardır diye ümit ediyorum...

Her neyse biz senaryomuzdan devam edelim...

İçimize kapandık...

Dışarıdan giriş yok...

Maalesef turizm de yok...

Yurt dışına giden öğrenciler de, kesinlikle devlet kontrolünde karantinadan sonra adaya girebilecekler...

Ya da 1 dönem ücretsiz donduracaklar okullarını, tüm hakları ve ödedikleri saklı kalarak...

Evet devam edelim...

Ülke temizledi ve içimize kapandık...

Turizm de olmadığından cari açık tavan yapacak...

Özel sektör darmadağın...

Çözüm?

Sıcak para...

Peki nereden bulunacak bu sıcak para?

Ya, bazılarının istemediği, paranı da, askerini da istemeyiz dediği Türkiye, ya bizi çok da sallamayan AB ve Dünya Bankası, ya da KKTC toplumunun kendisi, yani mevduatlarımız ve memurlar...

Daha da önemlisi, en yüksek kar yapan, yıllardır bu toplum üzerinden çok yüksek faizler ile para götüren bankalar ve finans kuruluşları, en fazla elini taşın altına koyması gerekenlerdir.

Bu bulunan sıcak para, piyasaya, özel sektöre ve sağlık sistemimize aktarılacak...

Bu noktada herkes şapkasını önüne alıp düşünecek...

Dünkü yazımda da belirttiğim gibi...

Eğer bencillik yapar, sadece kendimizi düşünürsek...

Kaybedecek hiçbişeyi olmayan bir insan topluluğu ortaya çıkacaktır...

Bu insan topluluğu da, birinin yiyip, birinin aç kaldığı zaman, en tehlikeli insan topluluğuna dönüşebilir...

Bundan dolayı hep beraber, birlik ve beraberlik içinde hareket etmekten başka şansımız yok...

Evet devam edelim...

Kendi içimizdeki piyasa ile yaşamaya başladık...

Ta ki bu virüs tamamen ortadan kalksın ve dünya ile tekrardan buluşmaya başlayıp, turizmin tüm paydaşlarının tam olarak faaliyete geçsin...

Ekonominin çarkları az da olsa, kendi içinde dönmeye başladı...

Ülke temiz...

Para az ama çarklar yavaş yavaş dönmeye başladı, tabi ki devletin yarattığı uzun vadeli sıcak para ile...

Bu dibe vurmadan sonra, artık hem yönetim şeklimizi, hem üretememe gerçeğimizi ve dış bağımlılığımızı, gözden geçirme zamanı olacaktır...

Evet çok zor...

Kabul ediyorum...

Çok fedakârlık istiyor...

Fakat, eskisi gibi gemisini kurtaran kaptan edası ile olaya yanaşırsak...

Bu kez kurtaracak gemi olmayacak...

Ve hep beraber batacağız...

Ya hep beraber kurtulup, gerçek bir toplum olacağız...

Ya da büyük kaoslara hazırlıklı olacağız...

Biraz acı bir reçete fakat gerçekçi olduğuna inanıyorum...

Karar hepimizin...