Kurtarın kendinizi

Bulamıyorum söyleyecek, yazacak bişey artık…

Düşünüyorum…

Biz ne zaman böyle olduk? diye…

Birinin mutsuzluğundan mutlu olan…

Birinin ayağının kaymasını beklerken…

Ben sana demiştim demek için fırsat bekleyen bir toplum olduk…

Biri iyi bişey mi yaptı?

Takdir etmesini bilmeyen…

Fakat birinin başarısızlığı karşısında ise…

Onu yerden yere vurmak için can atan bir toplum olduk…

Hep bu şekilde miydik?

Diye sorarım etrafımdaki büyüklerime…

Daha doğrusu onlar bana, biz eskiden böyle değildik diye başlarlar çoğu zaman konuya…

Evet, ben de hatırlarım çok güzel bir toplum olduğumuz zamanları…

Hayatımın en güzel yılları olan TMK zamanını…

Acaba o zamanlar da bu şeklide, ayarsızca, insafsızca, adice eleştiriler…

Siyasiler…

Toplum…

Vardı da…

Biz mi göremiyorduk?

Acaba hep, birbirinin kuyusuna kazan bir toplumuyduk?

Fakat duygularımız bastırılıyordu…

Ben de artık kendi kendime sorar oldum…

Yoksa 90’ların sonuna doğru…

Ganimet bitince…

Para, sınırlı sayıda ve belli kesimlere kaymaya başlayınca mı?

Gerçek yüzümüz ortaya çıkmaya başladı…

Eğer böyleyse, ki ben çok üzülerek böyle olduğunu düşünüyorum…

O zaman bittik biz arkadaşlar…

Beni tanıyanlar bilir…

Çok “pozitif” bir insanım…

Hayata bardağın dolu tarafından bakan biriyim genelde…

Gülmeyi seven…

Arkadaşlığa dostluğa çok önem biriyim…

Bu iyi niyetimden dolayı da, çok kazık yedim bu başka konu…

Yani ben bile artık içinde olduğum toplumdan emin olamıyorsam…

İçinde olduğum, doğup büyüdüğüm toplumu…

Tanıyamıyorsam…

Bir sorun var sanki…

Sadece kendini düşünen…

Kendi çıkarını, toplum çıkarının önünde tutan bir toplum olduk…

Ona buna yavşaklık yapıp…

Hayatında göremeyeceği avantayı kapanlar…

Mevkileri kapanlar…

Kazanılmış hak diye koltukta oturanlar…

Ve bunlara ses çıkarmayanlar…

Ama biri bizi eleştirdiğinde de…

Arı ırkız ya biz…

Hemenden savunmaya geçeriz…

Neden düzelemiyoruz?

Neden mi?

Çünkü...

Toplumun çoğunun tuzu kuru…

Maaşcıklar garanti…

Dünya yansa, umurunda değil bu kesimin...

Başkasını düşünemeyiz…

Sadece benim hayatım…

Benim sağlığım…

Diğeri ne yer ne içer?

Düşünen yok…

Burada esasında bu eşitsizliği ve adaletsizliği devlet yaptığından dolayı da…

İmam ….. cemaat…… misali…

Diyecek bişey bulamıyorum artık…

Bu virüs bişeylerin değişmesi için bir fırsattı…

Ama olmadı…

Türkiye keşke parayı göndermeseydi...

Ve bizler, kendimiz ayağa kalkmanın yolunu bulmaya çalışsaydık...

Birbirimize dayanarak...

Destek olarak...

Bu pandemi bizim için bir şanstı ama artık o şans da kaçtı...

Şimdi yine tek derdimiz Cumhurbaşkanlığı seçimi oldu...

Tüm eleşririler...

Tûm konuşmalar...

Tamamen bu konu üzerine şekilleniyor...

Eeee siyasiler de çözdü toplumu artık...

Toplum da siyasileri...

Herkes birbirinden nemalanmak üzerine kurulmuş bir sistem olduğunun farkında...

Ne koparırsam?

Nasıl seçilirsem?

Herkes bu soruların peşinde...

Değişir mi?

Düzelir mi?

Zannetmem...

Gemisini kurtaran kaptan arkadaşlar...

Pandemi zamanı hepimiz artık aynı gemideyiz demiştim...

O gemi battı arkadaşlar...

El birliği ile o gemiyi batırdık...

Siz kendinizi kurtarmaya bakın...

Kimsenin size yardım edeceği yok...

Ancak siz kendinize yardım edebilirsiniz...

Ve kimse geminin limana nasıl geldiğine bakmaz...

Gelip gelmediğine bakar...

Kandinize iyi bakın da...

Hikaye hepimizin işi...

Maalesef...

Bireysel kurtuluş...

Kurtarın kendinizi...