KKTC’de bilinmezlik süreci!

Son 3 aydır tüm dünyada bir bilinmezlik süreci yaşandığı açık...

Coronavirüs bizlere bu süreci yaşatıyor...

Virüsün kaynağının ne olduğu üzerine tartışmalar devam ediyor...

Laboratuvar mı? Değil mi? Cevabı bilen henüz yok...

Salgın duracak mı durmayacak mı? Öldürücü etkisi onuşunda da net bir cevap yok...

Ancak tüm dünyanın vardığı ortak nokta şu ki ‘’kapanarak yaşayamayız’’ üretim süreçlerini durduramayız! Bir anlamda küresel sistemin çarkları dönmeli havası var... Ancak nasıl?

Her devlet kendince önlemini alıyor... Hükümetler yeni ekonomi politikalarını devreye sokuyorlar; Para basıyorlar, sıcak paranın piyasaya girmesi sağlanıyor böylece küçük ve orta işletmelerin iflaslarının engellenmesi söz konusu olabildiğince!

Yeni sağlık ve sosyal politikalar da devrede!

Salgın hastaneleri inşa ediliyor ve belirlenmiş bölgelerde karantina merkezleri kuruluyor... Başka bir deyişle yakın gelecekte salgının yeniden patlaması durumunda önlemler alınıyor...

En yakınlarımıza baktığımızda bu önlemleri rahatlıkla görebiliyoruz... Gerek Türkiye gerekse Güney Kıbrıs yeniden küresel ilişkiye açılma öncesi önlemlerini almış gözüküyorlar... Bu önlemlerin ihtiyacı karşılayıp karşılamama hususunda bana söz düşmez, bu konuda sağlık alanında uzman kişiler yorum yapabilirler... Ancak somut olarak görülen şu ki, salgın hastanesi ve karantina merkezleri bağlamında önlemler alınıyor...

KKTC’de ise tam anlamıyla bir bilinmezlik yaşanıyor... Her gün Coronavirüs vakası yok diye seviniyoruz! Peki, hizmet sektörüne dayalı küçük bir ada ülkesi olarak daha ne kadar kapalı yaşayabiliriz ki?

Turizm ve Eğitim KKTC ekonomisinin iki lokomotifi, bu iki lokomotif ülkenin tarım ve hayvancılıktaki sektörlerini de destekliyorlar... Esnaf bu sektörlerle hayat bulabiliyor...

Lokomotif sektörler durunca vagonlar da haliyle duruyorlar...

Lokomotif sektörlerin harekete geçmesi için küresel ilişkilerin yeniden kurulması kaçınılmaz...

Gerçeklerimiz ortada, kalkınma sürecinde turizm ve eğitim gibi servis sektörleri ön planda...

Bu sektörlerin yeniden hayat bulabilmesi için dünyaya yeniden açılmak zorundayız... Yok bunlardan vazgeçiyoruz, geçmişe dönüyoruz dersek o ayrı !

Açılmak için tüm dünyada olduğu gibi sağlık önlemlerini almak durumundayız... Para basacak bir durumumuz yok, ancak geçen hafta belirttiğim gibi Türkiye’den hatırı sayılır bir meblağ geliyor...

Umarım bu meblağ el altından istihdamlara aktarılmaz!

Sağlık harcamalarımızın hükümet tarafından şeffaf bir şekilde kamuoyuyla paylaşıldığını henüz göremedik...

KKTC’de dışa açılımın sağlanması için karantina merkezinin veya merkezlerinin belirlenmesi gerekli... Bunların da mümkün olduğunca şehir merkezlerinden uzakta olması gerek... Karantina üzerine hükümetten bir açıklama yok...

Salgın hastanesinin inşası ise bekleniyor!  45 günde inşa edilecek deniliyordu... 50 günü geçtik... Ortada inşa edilen bir Salgın Hastanesi yok...

Test sayısını artıramayan, dünyaya, Türkiye’ye ve Güney Kıbrıs’a açılma hususunda test kapasitesi yaratamayan bir hükümet var…

Test kitleri konusunda kamuoyu bilgilendirilmiyor... Test kitlerinin ithali hususu da bir bilinmezlik...    

3 aydır dünyayla ilişkimiz sadece internet üzerinden! Fiber optik sistemimiz olmadığı için internetimiz de can çekişiyor!

Dünyaya açılımın hazırlıklarını yapamayan bir hükümet var!

Reel sektörler alarm veriyor...

İşsizlik oranı artıyor...

Gelir düzeyi düşüyor...

Sonuç olarak dünyaya açılım konusunda hükümetin zafiyetlerinden dolayı KKTC’de bir bilinmezlik süreci yaşıyoruz...

Bilinmezliğe son vermeliyiz...