Siyasetin açmazı: İdrak ve korku!

Siyasal yapımızın ve siyasetçiye güvenin dibe doğru gittiği bir dönemden geçiyoruz...

Peki ya toplumun geneli! Toplumsal yapımıza dair güven var mı?

Öncelikle idrak sorunu var!

Yarattığımız korkular, yapay gündemler ve yok olma endişelerimiz !

Hepsi birleşince iyice sıradanlaşıyoruz, karmaşıklaşıyoruz ve geriye doğru sayıyoruz...

Açmaz derinleşiyor!

Mesele nerede başlıyor ve nerede düğümleniyor?

Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Namık Kemal’e ilişkin yorumlarını anımsıyorum...

Namık Kemal’in içtimai düşüncede olmasına karşın, kitlelerin ruhunu yakalayamayan bir noksanlığından bahseder...

Ancak bu yakalayamama halinde bir tür narsisizmin etkili olduğunu da vurgular Tanpınar!

Narsisizm idrak etmeyi engeller!

İdrak etmeyi siyasi kadrolar  yitirdiği zaman toplumdan uzaklaşma ve dar alanda kısa paslaşmalar kaçınılmazdır!

İdrak etmeyi yitirmek iletişimsel ussallığı yitirmektir bir anlamda...

Siyaset artık amaç yönelimli eylemliliktir...

Diğer bir deyişle araçsal usallık ortaya çıkar...

Dar bir çerçevede oynanan oyundur bu...

Korku vardır içinde...

Seçilememe veya dışlanma-eleştirilme bu korkunun merkezindedir!

İdrak edemeyince korkmak da pek mümkündür...

Ancak idrak edip de akıntıya karşı kürek çekmekten kaçınma da olabilir...

Statükonun sürdürülemez olduğunu bilse de onunla yüzleşmekten korkuyor kimi siyasiler!

Toplumun ruhunu okuyamayanlar da var!

Siyasal romantizmin kıyısında yüzenler!

Ekonominin, alt yapının ve toplumsal refahın önceliği unutuluyor! Kimlik merkezli romantizm ön plana çıkıyor veya çıkarılmaya çalışılıyor!

Buna karşı durmaktan çekinenler de var! Yada bunu siyaseten araçsallaştıranlar var...

Gelelim topluma, toplum-halk da siyasal kadrolardan çok farklı bir yerde durmuyor aslında!

Reform, mali disiplin ve üretim gibi kelimelerden korkuyor!

‘’Bedel’’ kelimesini ise kimse duymak istemiyor!

İster ekonomik, ister siyasal bedel olsun!

Fazla uzatmaya gerek yok...

Siyasetin merkezinde idrak ve korku sorunu var...

Ama unutmayalım...

Ne demiş üstat?

Tavşan korktuğu için kaçmaz, kaçtığı için korkar!

Gerçeklerle yüzleşme vakti...