Çok fena geldi bu Kasım

Oldum olası Kasım ayını sevmem. Karanlık kasvetli gelir bana.

Sevgili Nevzat Anayasa'nın sabahki Tweet'ini okuyunca yalnız olmadığımı anladım, hatta Kasım ayını neden sevmiyor olabileceğim ile ilgili bir de fikrim oluştu.

"Çok fena geldi bu Kasım. Zaten küçüklüğümüzden beri Atatürk'ten dolayı kafamıza ölüm ayı olarak kazınmış" diye yazdı sevgili Nevzat Anayasa, hepimizi düşünmeye sevk ederek.

Gerçekten ölüm ayı oldu Kasım bu yıl.

Trafik kazalarına kurban verdiğimiz gençler, traktör kazalarına kurban giden bir yurttaşımız. Ambulansta şifa ararken ölüme giden bir hasta ve şifa vermeye çalışırken hayatını kaybeden bir hemşire haberi ile irkildik bu kara ayda.

Sonra aileden birini kaybettik. Büyüğümüz Fatma Tanrıkul zamansız aramızdan ayrıldı.

Onun yasını tutarken, Tahir Elçi'nin Diyarbakır'da barış çağrısı yaparken ve bir tarihi minarenin zarar görmesi ile ilgili serzenişi sırasında öldürülmesi ile sarsıldık.

Güneydoğu'da öldürülen polis asker ve sivilleri saymıyorum bile. Bodrum'dan Yunanistan'a gitmeye çalışan onlarca yüzlerce kişiden bahsetmiyorum bile.

120'yi aşkın kişiyi Paris'te kaybettik bu kötü ayın içerisinde. IŞİD'çi teröristler Kasım ayını daha da karartmak için ayın tam ortasında Fransa'ya savaş açıp kan döktü. .

Hemen akabinde tanınmış bürokrat Halil Talaykurt'un kardeşi, Mehmet Talaykurt gencecik bir yaşta zamansız ve beklenmedik bir şekilde hayatını kaybetti.

Onun şaşkınlığı ve üzüntüsünü hazmetmeye çalışırken, bir cinayet haberi geldi gece yarısına doğru dün akşam.

İki kardeş içeriğini belki de hiçbir zaman öğrenemeyeceğimiz bir nedenle birbirine girdi ve kardeş kardeşi av tüfeği ile dört kez ateş ederek öldürdü.

Dün bir kardeş hapse, diğeri de toprağın altına gönderildi.

Daha onun şoku üzerimizdeyken duayen gazeteci Hasan Pulur'un artık "Olaylar ve insanlar" adlı köşesiyle bizimle birlikte olmayacağının haberi geldi.

Bugün Kasım Ayı'nın son günü.

Nefesimi tuttum bekliyorum. Bir kötü haberi daha kaldırabilir miyim bilemiyorum.