Deniz sezonunu açtık. Sonuç: Yanık bir Genel Yayın Yönetmeni

Aslında bu bir Pazar yazısı olmalıydı ama böyle incir ipi gibi uzayan tatillerde, günlerini şaşıranlardan olduğum için bugüne denk geldi.

Hayırlısı ile son 5 yılın denize girme rekorunu kırmış bulunuyorum. Son beş yılda ayağını denize sokmamış birisi olarak dün deniz sezonunu açtım.

Tabii her işimiz gibi bu da maceralı oldu.

Yoksa ben mi fazla takıntılıyım bilemem.

Denize gitme kararı birkaç gün öncesinden verilmişti. Ancak kadın kısmı meğer tek mayo ile deniz sezonunu açamıyormuş.

Biz erkekler, geçen yıldan kalan mayo eğer hala edep yerlerimizi hakkıyla örtüyorsa sorun çıkarmayız, hafif rengi solmuş olmasına aldırış etmeyiz.

Ancak kadınlar, en az iki mayo ile sezona başlamak durumunda olduğu ile ilgili bir kaide varmış. Buna itiraz ettiğimde ise, "hiçbir şey bilmeyen kaba saba bir adam muamelesi gördüğüm için fazla da ses etmedim. Normalde böyle şeylerden haberim olmaz ancak bu sefer mayo alışverişine eşim ve çocuklarımla birlikte çıkma gafletine düştüm.

Mağazadaki tezgahtar kadın bile kızım ile karımın almış olduğu mayo adedi karşısındaki şaşkın mimiklerimi fark etmiş olacak ki, eşimi teskin edercesine, "Merak etmeyin bütün erkekler aynıdır" deyince, bu dünyada yalnız olmadığımı düşünerek biraz rahatladım.

Tabii bu kasadaki kredi kartı katliamı sonrasındaki yıkımı hafifletmedi.

İş sadece mayo ile bitmiyor. Plaj elbisesi diye bir şey varmış. Kadınlar plajda mayolarının üzerine elbise giyerlermiş ve bunu özel olarak satın alıyorlarmış. Ben halbuki cahil kafamla, evdeki bol bir elbiseyi üzerlerine geçirdiklerini düşünürdüm. Bir de plaj çantası diye ayrı bir aygıt varmış. Plaj için özel olarak üretilen ancak tüm incelemelerime rağmen bir alışveriş çantasından farkını bulamadığım bir şey. O da mayo mağazalarında satılıyor.

Denize en kabadayısı yılda bir kez giden birisi olarak bir denize girmenin birim maliyetini hesaplamaya çalışırken ve kaba bir hesapla bizim denize girişimizin Antalya'da bir otelde uçak biletleri dahil denize girmeye yaklaştığını görürken, bir kozmetik mağazasının önünde durduk. Daha doğrusu ben durdum, eşim hızla içeriye girdi. Kasada belirdiğinde elinde envayi çeşit deniz kremi bulunuyordu.

"Güneşten korunmak lazım" diye de, daha ben tepki gösteremeden, sesimi kesiverdi.

Gün geldi çattı ve dün arabaya doluşup Mağusa taraflarında bir plaja gittik.

Ben birkaç yıl önce bana alınan ve hemen hemen hiç giymediğim mayom ile bir tişört ve koltuğumun altında bitirmeye fırsat bulamadığım Birand-Yalçın ortak yazımı The Özal adlı kitap ile deniz dünyasına adımımı atarken, kızım ve karım, Zeki Triko'nun 2016 Yaz Kreasyonlarını sunmak üzere defileye çıkacak mankenler gidiydiler.

Eşim Benan üzerine bir sürü yağ ve krem sürdü. Çocuklara da sürdü ve hep birlikte denize girdiler.

Ben ise kitabımı açıp okumaya başladım. Güneş biraz rahatsız edince, "Parasını ödediğim ve "güneşten korunmak lazım" diyerek itiraz etmem engellenen kremlerden bir tanesini alıp omuzlarıma kollarıma sürdüm. Bir taraftan da gözüm denizde, alınmasına itiraz ettiğim kremleri kullanıyorum diye gelebilecek, "Yaaa Rasıh Bey. Bir sürü mızırlık ettin ama sen de kullanıyorsun" laflarına maruz kalmamak için işimi gizli yapmaya çalışıyorum.

Bu satırların yazarı sanki onu canlı canlı tavuk kızartma makinesine sokmuşlar gibi acı içindedir. Meğer üzerime sürdüğüm krem havuç içeren ve bronzlaşmak için kullanılan bir kremmiş. Koruyucu falan değilmiş.

Güneşten çok fazla etkilenmeyen hafif esmer tenlilerin kullandığı türden. Benim gibi İskandinav beyazlığında teni bulunanlar için "döner kebap" etkisi yapacağını nereden bilebilirdim.

Kişisel bir hatırlatma: Daha sık denize git. Hem birim maliyeti düşür hem de bu işleri öğren. Yoksa aha böyle güneş yanığı ile sürünürsün.