Protokolde birçoğunun göremediği

Türkiye Cumhuriyet ile imzalanan Mali İşbirliği Protokolü ile ilgili tartışmalar devam ederken ben biraz sessiz kalmayı yeğledim. Sanırım bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmama prensibine hala daha sıkı sıkıya sarılma saflığımdan olsa gerektir bu birkaç günlük bekleyiş.

Maşallah millet, protokol üzerindeki imzalar kurumadan ya protokolü göklere çıkardı ya da gömdü.

Öncelikle şunu söyleyelim bu protokol hükümeti ipten aldı. Türkiye’nin Covid nedeniyle ekonomiyi sürdürebilir hale getirmekten öte Covid 19 nedeniyle duran ekonomik çarkların yeniden dönmeye başlamasının hedef koyması, hükümete altından kalkmakta zorlanacakları birtakım taahhütlerin altına girmeme olanağını tanıdı. Başbakan Ersin Tatar’ın bügünlerde 23 Nisan çocukları edasındaki mutluluğu biraz da bundandır. Seçime giderken popüler olmayan icraatlara imza atmak durumunda kalmadan maaşları ödeyebilecek ve piyasaya bir miktar kaynak enjekte edebilecek. Hem ekmek bütün hem de köpek tok misali.

Türkiye’ye bu noktada laf etmek insafsızlık olur. Bu sıkıntıda yine elini uzattı.

Ancak bu uzatılan eli bizim doğru kavrayıp kavrayamayacağımız ve bataklıktan çıkma bağlamında gereğini yapabilecek miyiz emin değilim.

Bu imzalanan protokol Türkiye ile KKTC ekonomik ve mali ilişkilerinde yeni bir dönemin mihenk taşıdır.

Model değişti, ARMA diye bir şey geliştirildi ve siyasilerle teknik düzeyde muhatap olma süreçleri artık sona erdi. Artık işler bürokratlar ve proje grupları tarafından ele alınacak.

Projeler her bakanlık için ayrı ayrı değerlendirilecek ve bakanlıktaki Bakan değil de bürokratlarla ele alınacak.

Türkiye kanadı bunun projelerin sahiplenilmesi ve sonuçlandırılması açısından önemli bir değişikli olacağını düşünüyor ve sürekli değişen hükümetler nedeniyle değişen siyasi mevkilerin kontrol ettiği projelerin bu değişimlerle yarın kalınmasının önüne geçmek için bu şekilde bir öneri getirdi.

Bizdeki müsteşar takımı da bu müzakereleri video konferans aracılığı ile yaparken bu fikrin üzerine, kendilerine bakanların üzerinde ya da önünde bir konum elde ettiklerini düşündükleri için atladılar elbette.

Türkiye biraz da pollyannacılık oynayarak bizim müsteşarların liyakati tamam, bilgisi müthiş ve kurumsal hafızası yerinde olan arkadaşlardan seçildiğine inanmak istediği için bu yola girdiğini düşünüyorum.

Ancak, bir iki tanesini tenzih ederek söylüyorum, bizim müsteşarlara bu protokol ile yüklenen görevlerin altından kalkıp kalkamayacakları büyük soru işaretidir bende ve hemen herkeste.

Müsteşarlar bizde partilidir. Bakana ya da partiye hizmeti vardır. O nedenle müsteşar olmuştur. Liyakatı be bilgisi olanların dahi partili olmadıkları için görevden alındıklarını defalarca görmüş bir ülkedir burası.

Olanı söyleyeyim. Bizdeki müsteşarların önemli bir kısmı karşılarında Türkiye yetkililerini görünce gaza gelip, ‘’Yaparız yıkarız. Bu işin altında ancak biz kalkarız. Siyasileri boşverin’’ sinyali verdiler, Türkiye kanadı da halkı olarak ‘’bugüne kadar siyasilerle bu işleri başaramadık, bürokratlarla deneyelim’’ deyip bu yola girdiler.

Ancak konu nettir, bir iki tanesi hariç bizdeki müsteşarlar ve çoğu müdürler de siyasi, hem de dibine kadar. Yani seçilmişler değil de seçilmişlerin siyasi kaygılarla atadıklarının yürütecekleri bir süreç bekliyor bizi bu yeni dönemde.

Endişem, Covid 19 nedeniyle kartların yeniden karılıp oyunun baştan kurulduğu bu ortamın yarattığı altın fırsatları, eksen değiştirdiğimizi zannederek yeniden aynı eksene oturttuğumuz bir süreçten yine sonuç alamamaktır.

Siyasilerin siyasi kaygılarla yapamadıklarını, siyasilerin yine siyasi kaygılarla atadıklarının yapabileceğine inanmak istiyorum ama olmuyor bir türlü.

Allah kahretsin ki pek sık olan bir şey değil ama inşallah bu sefer yanılırım...