Mohikanların sonuncusunu dinlediniz...

Serdar Denktaş’ın yaklaşık 1 saat süren son veda konuşmasını iki kez dinledim. Birinde canlıydı, ikincisi ertesi günü Meclis sosyal medya hesabındaki videodan.

Veda konuşması olduğunu anladığım ilk cümlelerinden sonra Büyük Britanya’yı 11 yıl yöneten Başbakan Tony Blair’in Parlamento’daki veda konuşması aklıma geldi. Son derece espriliydi.

Ancak Serdar Denktaş’ın 32 yıllık siyasi hayatındaki sayısız cesur çıkış ve başarısına rağmen espri yapacak hali olmadığını gördük hep birlikte.

Bakmayın meclise yeni gelecek genç siyasetçilere seslendiğine, o da biz de çok net biliyoruz ki Serdar Denktaş bu ülkenin son Mohikanıdır.

Gerektiğinde, hayır diyebilecek, bunun için siyasi bedel ödemeyi göze alabilecek son kişisidir.

Bu çaktım almaz devletin nasıl çalıştığını, hangi deliğinde nelerin olduğunu, ‘Ali’nin külahını çıkarıp Veli’ye ne zaman takacağını bilen son kişidir.

Yaptıklarını, yapmaya çalışıp da başaramadıklarını ve yapılması gerekenleri bir bir sıraladı.

Kitap yazacakmış. Okumak için can atıyorum. 32 yıllık siyasi hayatının neredeyse tamamına yakınını ben de gazeteci olarak geçirdim. Orada yazacaklarında, zihnimde karanlıkta kalmış kısımların aydınlanacağını biliyorum.

Lafını ihtiyaç duyanların yüzüne esirgemeyen bu son Mohikan, parti dengesi, babasına zarar verme endişelerinden kurtulduktan sonra kalemini korkak alıştıracağına hiç ihtimal vermem.

Konuşması önemli bir tarihti, bir saate çok şey sığdırdı, kitap tarihi bir belge olacaktır.

Şimdi Son Mohikan’ın konuşmasını dinledik hep birlikte.

Kendinden vermek suretiyle, toplumu kim uzlaştıracak?

Kim ‘deli’ damgası yemeyi göze alarak kimsenin görmediklerini çıkıp söyleyecek ve yıllar sonra haklılığını teslim almayı bekleyecek?

Misal, Kıbrıs Adası’nın etrafında doğal gaz ve petrol yatakları bulunduğunu ilk kez Serdar Denktaş’tan dinlemiştik. Bir grup gazeteciyi evine davet edip anlatmıştı. ‘Serdar kafayı yedi herhalde’ demiştim içimden. Türkiyeli Bakanlar da Denktaş’ın akıl sağlığını sorgulamaya başlamışlardı.

Bakın geldiğimiz duruma.

Serdar Denktaş bu ülkenin son Mohikanı. Artık başkası da yok.

Kahverengi ve beyaz benekli atı üstünde ufuk çizgisine doğru sürmeyecek belki ama motorunun üzerinde ciğerlerine temiz havayı çekerek kafasını dinleyeceğini biliyoruz.

Ancak, bu ülkenin Serdar Denktaş’a ihtiyacı olduğunu herkes gibi ben de biliyorum. Birçoğu itiraf etmese de, ‘Oh be kurtulduk’ diyenlerin sayısı azımsanmayacak derecede çok olmasına rağmen, bu Serdar Denktaş, bu ülkenin son Mohikan’ı olarak kalacak. Kalacak ve ihtiyaç duyduğumuzda çıkıp bu topraklarda yaşayanlar için çarpışacak.  Ben bundan eminim.