Hubble, Satürn’de yaz mevsimini yakaladı

Hubble bir dizi küçük atmosferik fırtına buldu. Bunlar, her Hubble gözlemiyle gelip gittiği görülen geçici özelliklerdir. Kuzey yarımküredeki bantlama, Hubble’ın 2019 gözlemlerinde görüldüğü gibi telaffuz edilmeye devam ediyor ve birkaç bant, yıldan yıla biraz renk değiştiriyor. Halkalı gezegenin atmosferi çoğunlukla hidrojen ve helyumdur; amonyak, metan, su buharı ve hidrokarbon izleri vardır ve ona sarımsı kahverengi bir renk verir.

Hubble, bu renk kompozitinde kuzey yarımkürede hafif kırmızımsı bir pus fotoğrafladı. Bu, atmosferik dolaşımı değiştirebilen veya belki de atmosferdeki aerosollerden buzları kaldırabilen artan güneş ışığından ısıtma nedeniyle olabilir. Bir başka teori, yaz aylarında artan güneş ışığının üretilen fotokimyasal pus miktarını değiştirmesidir.

NASA’nın Maryland Greenbelt’teki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden baş araştırmacı Amy Simon, “Birkaç yıl boyunca bile Satürn’de mevsimsel değişiklikler görmemiz şaşırtıcı.” dedi. Tersine, hemen görülebilen güney kutbunun Satürn’ün kış yarımküresindeki değişiklikleri yansıtan mavi bir tonu var.

Hubble’ın keskin görünümü, ince dağlanmış konsantrik(Ortak merkezli halkasal yapılar) halka yapısını çözer. Halkalar çoğunlukla küçük tanelerden dev kayalara kadar değişen boyutlarda buz parçalarından yapılır. Halkaların nasıl ve ne zaman oluştuğu güneş sistemimizin en büyük gizemlerinden biri olmaya devam ediyor. Genelgeçer bilgiye göre halkalar, 4 milyar yıldan fazla bir süredir gezegen kadar eskidir.

Rakip bir teori, dinozorların çağında oluşmuş olmalarıdır. Birçok gökbilimci, son birkaç yüz milyon yıl içinde halkaların nasıl oluşabileceğini açıklayan tatmin edici bir teori olmadığına katılıyor. “Satürn’ün atmosferine yağan küçük tanelerin NASA’nın Cassini uzay aracı tarafından yapılan ölçümleri, halkaların sadece 300 milyon yıl daha dayanabileceğini gösteriyor, bu da halka sisteminin genç bir çağının argümanlarından biri.”diyor; Berkeley, Kaliforniya Üniversite’sinden takım üyesi Michael Wong.

Satürn’ün buzlu uydularından ikisi bu pozlamada açıkça görülebilir: Sağdaki Mimas ve alttaki Enceladus.

Bu görüntü, Dış Gezegenler Atmosfer Mirası (OPAL) projesinin bir parçası olarak alınmıştır. OPAL, bilim insanlarının güneş sistemimizin gaz devi gezegenlerinin atmosferik dinamiklerini ve evrimini anlamalarına yardımcı oluyor. Satürn’ün durumunda, gökbilimciler değişen hava durumu modellerini ve fırtınalarını izlemeye devam ediyor.