Covid-19’un tetiklediği çocuk bakımı krizi, kadınları bir nesil geriye mi çekecek?

Covid-19 pandemisi, kapitalist dünyanın yalnız bırakılan insanlarının yalnızca akciğerlerine değil, ağırlıklı olarak kadınları etkileyecek biçimde, işgücünün parçası olma haklarına da şiddetli bir darbe indirdi. Ne yazık ki hastalığın tıpkı akciğerlerde olduğu gibi, kadınların geleceği için de kalıcı sonuçları olabileceğine işaret ediliyor. 

Pandeminin en fazla can kaybına yol açtığı ABD’de, çoğunlukla sağlık ve toplum temelli hizmetlerde yüz yüze çalışan 27 milyon emekçinin yarısından fazlasını kadınlar oluşturuyordu.  Ancak salgın, zaten kolay erişilemeyen çocuk bakım hizmetlerini, emekçiler için erişilmesi daha da güç bir ayrıcalık haline getirdi. Kendi çocuklarını emanet edecekleri bir merkez bulamadıklarından işlerini bırakan bu kadınlar, kreş ve gündüz bakım evlerinin kapasitelerinin azalması ve daha az çocuk kabul edebilir hale gelmesinde bir sebep oldular. 

Milyonlarca kadın istihdam eden yaklaşık 675 bin küçük işletme ağından oluşan çocuk bakımı endüstrisinin, iyi zamanlarda bile bıçak sırtı kâr marjlarında,  olduğu düşünüldüğünde (mülk sahiplerinin iddiaları bu yönde), işin içine pandemi koşullarında kişisel koruyucu ekipman, dezenfeksiyon giderlerinin de girmesiyle birlikte, durumun güçleşeceğini tahmin etmek güç değil. Öyle ki Washington Post’ta yayınlanan bir makalede, çocuk bakım merkezlerindeki kapanmaların kalıcı hale gelerek, 450 bin gibi bir sayıyı bulmasının beklendiği bildiriliyor.

ABD’de çocuk bakım hizmetine ihtiyaç duyduğunu bildiren çalışan ebeveynlerin yaklaşık yüzde 63’ü, pandeminin ilk aylarında bu hizmeti bulmakta zorluk çekiyordu. 

Konuya merak salan akademisyen Alicia Sasser Modestino 10 Mayıs ve 21 Temmuz tarihleri arasında 2557 çalışan ebeveynle bir anket yaptı. Topladığı veriler, çalışan ebeveynlerin yüzde 13,3'ünün çocuk bakımı eksikliği nedeniyle işini kaybettiğini veya çalışma saatlerini azalttığını gösterdi. Ebeveynler çocuklarına bakmak için haftada ortalama sekiz saat veya bir tam iş günü kaybederken,  çalışan iki yetişkini olan hanelerde haftada 14,6 saatlik daha büyük bir kayıp görüldü. Bu tablo, toplam aile gelirine önemli bir darbe vurulması ve eşlik eden yoksullaşma anlamına da geldi. Yakın zamanda yapılan bir başka ankette, Massachusetts'teki küçük çocukların ebeveynlerinin yarısı “tutarlı bir çocuk bakımı çözümü olmadan işe geri dönemeyeceklerini” söyledi. Ve ne yazık ki, üretim araçlarının ayrıcalıklı bir azınlığın elinde olduğu tarihin rehberliği, çocuk bakım krizinin yükünü taşıyanın kadınlar olacağını gösteriyor.