Brezilya'da tek başına yağmur ormanlarının yok olmasına direnen Antonio vicente ile tanışın!

Brezilyalı Antonio Vicente, Sao Paulo'da bir arsa alıp koca bir ormana çevirmek istediğinde, herkes ona delirdiğini söylüyordu.

Yıl 1973'tü. Ormanlar, sanayileşme ve kârın önünde bir engel olarak görülüyordu.

Dönemin askeri rejimi, varlıklı toprak sahiplerine modern çiftçilik tekniklerine yatırım yapmaları için yüklü miktarda yardım sağlıyordu. Böylece generaller ülkede tarımı ilerletmeyi amaçlıyordu.

14 çocuklu kalabalık bir ailenin üyesi olan Vicente, babasının çalıştığı çiftlikte büyüdü. Babasının toprak sahiplerinden emirleri doğrultusunda, kömür üretimi ve sığırları otlatacak alan açılması adına ağaçların nasıl yok edildiğine tanık oldu.

Vicente ise otlatma için yerle bir edilmiş 31 hektarlık küçük bir arsada birkaç eşek ve küçük bir ekiple çalışmalarına başladı.

Komşuları Vicente'ye, "Salak mısın? Ağaç dikmek toprağı boşa harcamak demek. Gelirin olmayacak, ineklere ve ekinlere yerin kalmayacak", eleştirilerinde bulundu.
Ancak Vicente'nin başta bir hafta sonu eğlencesi gibi başladığı ağaç ekimleri, giderek onun vazgeçemediği bir hayat tarzına hâline geldi.

Vicente'nin 40 yıllık emekleri ise karşılığını buldu. Serra da Mantiqueira ormanındaki arsada büyüyen 50 bin ağaç, gezegenimizin ciğeri oldu!

Vicente artık 84 yaşında bir adam. "Ailemin kim olduğunu sorarsanız, 'tam da buradalar' derim. Tohumdan büyüttüğüm her bir ağaç, ailem" diyor büyük bir sevgiyle.

Brezilya'da dünyanın en büyük tropikal ormanları olan Amazon'da ormansızlaşma yıllarca düşüşteyken, yok olan orman sayısında yeniden artış başladı.

Vicente ise ülkedeki bu kötü gidişe âdeta meydan okuyor.

Ormansızlaşmadaki artışın önemli sebeplerinden biri, yasa dışı ormansızlaştırmayla suçlanan toprak sahiplerine 2012 yılında çıkarılan af.

Greenpeace'in Amazon ormanları sorumlusu Cristiane Mazzetti, affın insanlarda "dokunulmazlık" duygusu yarattığına dikkat çekiyor.

Vicente'nin büyüdüğü Sao Paulo, Brezilya'da orman kayıplarının en çok yaşandığı bölgelerden biri konumunda. Güney Amerika'nın en büyük ekonomisine sahip olan Sao Paulo eyaletinde endüstri ve tarımın bu ekonomik faaliyetlere katkısı bir hayli fazla. Haliyle bu durum da orman alanlarının kaybedilmesinin önünü açıyor.

Mantiqueira'ya armağan ettiği orman projesinden Vicente şöyle bahsediyor:

"Ben bunu para için yapmadım. Burayı yarattım çünkü burada ne varsa ileride herkese kalsın istedim. Artık insanlar bana deli demiyor."