Okul, askerlik ver elini Güney Kıbrıs!

Son iki gündür siyasi partilerin seçim süreçlerindeki adaylık seçimlerini takip ediyoruz…

Ak koyun kara koyun belli olup, adaylar netleşmeye başlayınca kiminin yüzleri düşerken kiminin de aksine yüzlerinde çiçekler açıyor!

Artık aday adayı değiller, aday olmaları kesinleşti ya…

Çok daha zorlu bir süreç başlıyor onlar için!

Şimdi tek hayalleri meclisin kapısından girip o koltuklara oturmak…

Bununla yatıp kalkıyorlar!

Hele de aile ve tanıdıklar içindeki coşkuyu görmeyin…

Aday olanlara ‘sayın vekilim’ diye hitap edenler bile var!

Kolay değil ya aileden birisi artık bu ülkenin milletvekili olacak…

Koskoca milletvekili!

Dünyaya bakış açıları bile değişecek…

Hatta araçların plakaları bile, aile bireylerinin tüm araçlarının plakasında vekil amblemi olacak!

Polis bundan sonra halt etmiş artık, o araçları durdurup evrak sorması, alkol kontrolü yapması ne mümkün…

Hanımlar ben milletvekili eşiyim derken, gençler de ben vekil çocuğuyum diye caka satacak!

Ya bir de piyango vurup bakan olurlarsa…

Değmeyin keyiflerine!

Kim tutar artık onları…

…

Dün sabah önce açık pazara gittim biraz alışveriş yapıp insanları gözlemledim…

Çok fazla kalabalık yoktu, satış yapanlar da bunun farkındaydı!

Sordum niye bu kadar az insan var diye…

Genelde akşamüstü gelirler diye yanıt aldım!

8 TL’lik domates 4 TL’ye kadar düşüyormuş, 15 TL olan salatalık da 10 TL’ye kadar iniyormuş…

Satıcı, artık sadece öğleden sonraları satış yapabiliyoruz dedikten sonra aynen şöyle söyledi;

2 naylon poşet artık 300 TL’den aşağı dolmuyor, insanlar da haklı ama biz de haklıyız!

Zaten artık bu ülkede tüm insanların haklı olduğu bir dönemden geçmiyor muyuz?

Baktım köşedeki balıkçı da resmen sinek avlıyor…

Çipuranın tanesi 80 TL’den az değil!

4 kişilik aileyi düşünün Allah’ın çipurasını yemek için bile 320 TL para ödemek zorunda…

Olan alır da ya olmayan!

Balıkçı, 'onlar genelde voppayı tercih ediyor' dedi!

Kilosu sabah 50 TL, akşamüstü 40 TL’ye düşürürüz diyor…

Fiyat düşmese balığın artık rengi bile değişecek, belki de çöpe atmak zorunda kalacak!

Sanki de kendisine küfür eder gibi, satışlar nasıl diye soruyorum, 'görmüyor musun abi' diye sitem ediyor!

Pazarda meyve-sebze değil de giysi satanlar da genelde ya çay içiyor ya da kahvaltı yapıyor…

Çok da kaliteli olmayan en ucuz elbiseler orada ama birçoğu daha siftah bile yapmamışlar!

Dünkü pazar alışverişinde gülen tek bir yüz bile göremiyorum…

…

Pazar sonrası iki partinin Lefkoşa’daki aday belirleme seçimlerine uğrayıp, dışarıdan da olsa nabız yoklamaya çalıştık…

Aday adayları şık şıkıdım giyinmişler, boyunlarına parti atkılarını atmışlar, ellerinde üye listeleri ile üye avına çıkmışlar!

Amaç diğer aday adaylarını geçip aday olmak için çaba sarfediyorlar…

İçeride oy kullanılırken dışarıda listeler dolaşıyor parti üyelerinin arasında!

Her ilçeden insanlar aday olabilmek için resmen birbirlerini kesiyorlar…

Ama birlikte poz vermeyi de ihmal etmiyorlar!

Çoğu da ülkeyi refaha ulaştırmak için aday olmak istedikleri palavrasını sıkıyor…

Kimisi önce partim derken kimi de önce ülkem sonra partim diye oy dileniyorlar!

Bir köşede oturup tanıdık bir yüzle kahve içiyoruz, diyor ki;

Bak Allah için şunlara, çarşı ateş pahası, insanlar borçlar nedeniyle kıvranıyor, zamlandığı halde istasyonlarda iki litre mazot kalmamış, benzin bitti bitiyor, acaba bunların tek bir tanesi bunu düşünüyor mu, diye soruyor sitem ederek…

Sahi aday olmak isteyenler eğer kazandıkları takdirde, meclise girerlerse ne yapacaklarını biliyorlar mı?

…

Cuma günü yarım gün kadar G. Mağusa’da turladım, dostlarla buluştuk sohbet ettik…

Nedense konu hep siyaset ve seçimler oluyor!

Biz de sözde bilirkişiyiz ya, soruyorlar, hangi parti ne kadar oy alır, hükümeti kimler kurar diye…

Biliyor musunuz artık bu sorulardan bıktım, usandım!

İnanın midemde kasılmalar hissediyorum ve genelde de geçiştiriyorum…

Lefkoşa’ya dönmeden, bir kahve içip de yola çıkayım diye bir mekana oturuyorum!

Pırıl pırıl bir DAÜ öğrencisi servis yapıyor, 'kaç para' deyince, 'abi utanıyorum ama 10 TL' diye cevap veriyor…

Sen ne utanacaksın abim, bunu yaratanlar utansın diye derdini gidermeye çalışıyorum!

Sohbet genişliyor, ben sordukça açılıyor;

DAÜ’de işletme öğrencisiymiş, 5 ay sonra diplomayı alıp askere gidecekmiş…

Asıl askerlik, askerlikten sonra başlar diyorum, sanki de bam teline dokunuyorum!

Abi hiç sorun değil diye başlıyor…

Aileden tek bir arazi, ev falan kalmamış, asgari ücretle bu ülkede değil evlenip barklanmak, hayatta bile kalınmaz diyor!

Sonra da okul bitsin, askerlik de bitince doğru Güney Kıbrıs’a diye çoktan yapmış planını…

Bir üniversite mezunu gidecek Güney’e ne iş olsa yapacak…

Maaşını bile hesaplamış, burada kazanabileceği paranın en üz üç katını orada kazanacakmış!

İnşaatsa inşaat diyor, hamallıksa hamallık…

Başka söyleyecek hem de yazacak bir şey bulamıyorum!