Bu ülkede üstüne yürünecek sorun da, üstünde yürünecek yol da, birlikte yürüyecek insanımız da var. Ama nereye ve ne için yürüyoruz?

Geçtiğimiz günlerde “İradene Sahip Çık” sloganı ile Lefkoşa’da bir yürüyüş gerçekleşti. Katılan herkesi yürekten kutluyorum. Maalesef katılamadım fakat bu ülkede halen birlik olabileceğimizi görmek, ortak bir hedef ve amaç için topluca tepki koyabilme yeteneğimizin halen var olduğunu görmek beni çok mutlu etti.

ANCAK,

Bir de madalyonun görünmeyen yüzü var.

Neyin iradesinin hesabını soruyoruz?

O yürüyüşte baş gösteren ve göstermeyen birçok Siyasi-Sendikacı değil mi ki ülkeyi bu hale getiren?

Ülke bütçesinde 5 kazanıp 15 harcayan (!) siyaset için ülke ekonomisini hiçe sayıp, cevizcinin çuvalından dağıtan.

Bu ülkede kaynak olmaksızın memuruna 13. maaş ve hayat pahalılığı ödeyen, öğretmenine hazırlık ödeneği diye 14 maaş ödeyen, erken emeklilikten tutun da “kazanılmış hak” diye sendikaların yarattığı mali yükleri yaratanların pek çoğu o yürüyüşteydiler.

Tek derdi kamu çalışanının maaş ve menfaatlerini ödemek ve sendikaları hoşnut tutmak isteyen, Hükümetlerde çalışmış, Meclis çatısı altında görev yapmış ve maaşını halen tıkır tıkır alıp yok olan ülke ekonomisine seyirci kalan arkadaşlar “Hangi İrade”den bahsediyor ve yürüyor?

1. Ülkedeki sağlık hizmetleri ve hastanelerimizdeki kalitesizlik ortada,
2. Ülkenin eğitim politikası iflas etmiş, devlet okullarındaki kalite yerlerde,
3. Her hükümetin yarattığı istihdamlar ve bankamatik bürokratlar ortada,
4. Sosyal adaletsizlik aldı başını gitmiş,
5. Ülkede yol yok, elektrik yok,
6. Gençlerimiz uyuşturucu batağında,
7. Özel sektör iflasta,
8. Turizm ve yüksek eğitimin can suyu bile yok,
9. Vesaire daha da gider bu ülkenin problemleri...

Bu yürüyüşe katılan arkadaşlar, bu yukardaki gerçeklerin hangisi için ne yaptı? Ne zaman yürüdü? İrade, tıpkı saygı gibi alınmaz! Kazanılır!

Biz kendi ülkemizde neyi doğru yaptık ki, bu Lale Devrini yaşatana şimdi “iradem” diye hesap soruyoruz?

Elbette irade bizimdir.  Ancak bunu bugün tartışıyor isek, o yürüyüşte yer alan ve almayan birçok siyasetçi ve sendikacı gibi toplum olarak birçoğumuzun hatası yüzündendir. Biz hala aynaya bakmıyor, öncelikle başkalarını suçluyoruz. İyi de biz ne yaptık ki? Veya neyi neden yapamadık ki?

Artık çuvaldızı önce kendimize batıralım.

Yürüyecek isek, bu ülkenin kronikleşen tüm çözümlerini çözmek adına yürüyelim. Cımbız ile başlık seçip gündem yaratmak ve sırf muhalefet veya eleştirmek için değil...