Başımız sağ olsun

Yayın Tarihi: 30/05/23 07:00
okuma süresi: 3 dak.

30 Mayıs 1994, tam 29 yıl önce kaybettim babamı.

Henüz 40 yaşında, hayatın baharı, en verimli, en olgun çağı.

Çocukların büyümesi, çalışma hayatında emekliliğe doğru gidiş, yani onca çaba, mücadeleden, koşuşturmadan sonra, insanın, hem fiziken, hem de ruhen dinleneceği zamanlar.

Olmadı, bir akşam, bir saatte, gece yarısını az geçe, veda etti hayata, bizlere, sevdiklerine.

Babamla ilgili çok az şey öğrenebildim.

Çocukluğu, gençlik yılları, siyasetten, aşka, sevgiye dair düşünceleri.

Benim yaşımda iken neler yaşadı, bugün hayatta olsa, bugüne ait neler düşünürdü?

Hala merak ediyorum, ancak bunları öğrenme, anlama şansım yok.

Bu yazıyı okuyup da beni anlayabilecek olanlar olacağı gibi, anlamayanlar da olacaktır.

Klasik olsun diye değil, doğru olan cümleyi de şuraya bırakmak isterim;

Sevdiklerinizin, değeri bilin, hem de hayatta iken, hemen şimdi, yarını yok. 

Yazmak istememin bir sebebi de bu oldu.

Geride, hayata, yaşananlara dair bir şeyler bırakabilmek.

Bizden sonrakilerin, benim düşüncelerime dair fikirleri olsun.

Hayat, bu işte.

Bir gün başlıyor, bir gün bitiyor.

Bizi yormayan, hayatın her döneminin güzelliklerini, insanına yaşama hakkı veren bir ülke için değil mi, bütün çabamız.

29 yıl önce babamı kaybettim, 29 yıl geride kaldı.

29 yıl sonra yine bir mayıs ayı.

30 Mayıs 2023, amcamı kaybettim.

Aynı gün, aynı gece, aynı saatler.

Bu nasıl bir tesadüf, iki kardeşin, kız kardeşleri, Münüre halamla, buluştuklarını umuyorum.

Ruhları şad olsun, Allah mekanlarını cennet eylesin.

Tüm ailemizin, sevenlerinin başı sağ olsun.

Hatıraları unutulmaz, yerleri dolmaz, kalbimizdeki yerleri anlatılmaz.

Ömür, hayat, yaşam böyle.

Bugün var olan, yarın yoktur.

Bunu çok genç yaşlarda, öğrendim, keşfettim, inandım.

Hiç hırslarım olmadı, büyük beklentiler içinde de olmadım.

Birçok konuda yanlış anlaşılsam da, eleştirilsem de, "değer mi?" sorusunu, her daim kendi kendime sordum.

Evet, değer mi?

Birbirini kırmaya, mal, mülk için, küsmeye, darılmaya, hep daha fazla, hep bana, diye diye, ömür tüketmeye.

Kalp kırmaktan, insan kaybetmekten, her zaman korktum.

Kimseden, hiçbir şey için karşılık beklemedim.

Şimdi acıyı paylaşma, birlik ve aile olma zamanı.

#mesajınızvar
Levent ÖZADAM'dan
#mesajınızvar
Gözden Kaçmadı
#gozdenkacmadi

Yorumlar

Dikkat!
Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.

Diğer Erçin ŞAHMARAN yazıları