Popülizmi bırak, işini yap

Yeni eğitim dönemine sayılı günler kaldı.

Yine, yeni, yeniden bildik tartışmalar, eğitim dönemlerinin klasikleri olarak, yaşanmaya başladı.

Sorguluyorum, fikir ve görüşleri merak ediyorum.

Her kesimden insanla konuşuyorum, düşünceleri alıyor, sosyal medyada tartışmaya açıyor ve eğilimi irdeliyorum.

Bir kere tam gün eğitime destekten çok, güvensizlik ve sorgulama görüyorum.

Okulların fiziki durumu, kaliteli eğitim için altyapı yetersizliği, kamu okullarındaki yığılma, tabii ki müfredat.

Kitaplarla ilgili tartışmaları, kitapları tam olarak inceleme fırsatım olmadığından, bir başka zamana bırakıyorum.

Ancak güven verecek açıklamalar konusunda yetersizlik olduğunu söyleyebilirim.

En başta da belirttim;

Bu tartışmalar, her eğitim dönemi öncesinde, gündeme geliyor, getiriliyor.

Üzülerek görüyorum ki amaç, araç olmuş, esas gaye siyasi.

Daha önceki dönemlerde iktidarda olan siyasi partiler, din tartışmasının bugünlere gelmesi için çeşitli adımlar attılar.

Açılımlar yaptılar, okul açtılar, din eğitimi ve tartışılan kuran kursları için "ihtiyaç" dediler.

Bugün tam tersi bir duruşla, mevcut iktidarı eleştiriyorlar.

Elbette eleştirilecek, hassas, siyasi suiistimale açık, popülist bir konu.

Ama samimiyet en önemlisi ve elbette gerçek niyetin ne olduğu.

Okullar açılınca, yaşanacak karmaşayı düşünerek, şimdiden, herkese kolay gelsin diyorum.

Herkes kendi işini yapsa, kendi sorumluluklarına odaklansa, saçma sapan konularla uğraşmak zorunda da kalmayız.

Ülkede bir arpa boyu yol kat edilmezken, üstelik her alanda, sadece sığ tartışmalar, bölme, kutuplaştırma ve bunlar üzerinden rant sağlama çabası var.

Kutuplaşmanın öne çıkmasıyla, ülkenin öncelikli konularının gündeme bile gelmemesi, tabii ki önemli bir kesime de hizmet ediyor.

Belli bir kesim, her dönem için konu olan tartışmaların odağında yaşıyor.

Bir tarafın istediğini, bir taraf reddediyor, ortak anlayış kültürü yok.

Durum bu olunca, her kesim, kendi doğrusunu dayatıyor, ısrar ediyor.

Meydan da körükleyicilere kalıyor.

Gündem değiştikçe, esas meseleler, gerçek sorun ve sıkıntılar unutulup, normalleştirildikçe, günden güne gerileyen bir ülke ve toplumsal yapı oluşuyor, derinleşiyor.

Her makam kendi işini yapsın, gereksiz polemiklere girmesin, toplumu geren, ayrıştıran, kitleler arası görüş farklılıklarını aşırı uçlara körükleyen, açıklama, söylem ve tartışmalardan uzak dursun.

Belli ki bazı siyasilerin tek ekmek kapısı ayrıştırmak.

Bunun üzerinden siyasi malzeme yaratmak.

Hemen her konuda fikir beyan etmek zorunda da değil kimse.

Bu çağda, bu anlayış, yakışmıyor.

Git gide orta doğunun köhne, ücra bir köşesine döndü ülke.

Ülkesini seven herkesin üzülmesi gereken bir gerçektir bu.

Kamu hizmetleri çökmüş, kuralsızlık, otoritesizlik sistem olmuş.

Yolsuzluk, görevi kötüye kullanma söylentileri ayyuka çıkmış, ekonomiden, sosyal yaşama adaletsizlik kanıksanmış, ama bunlar yokmuş, gayet normal bir ülkede yaşanıyormuş gibi bir hava yaratıldı.

Bu kopukluk, vurdumduymazlık, bu ülkenin kaderi olmamalı.

Hiçbir öncelik, iyi yönetilen makamlar, uygulanan kanunlar, herkese eşit yasalar ve kaliteli kamu hizmetlerinin yerini tutmaz.

Altını çizmekte fayda var;

Herkes, her makam işini yapmalı.

Popülizm uğruna, siyasi malzeme ve gerginlikler yerine görevini yerine getirsin.

Ülkenin tıkanan sorunlarına çare, vatandaşın kaliteli kamu hizmetlerini erişimini kolaylaştırsın.

Yazının sonunda, hepimiz adına soruyorum, çok bir şey mi istiyoruz?

 

Not: Yazılarıma iki haftalık bir ara veriyorum. 18 Eylül'de yine bu köşede, buluşmak dileğiyle.