Engelliler sigortalı sayılmalı

KKTC’de çöken sistem, İngiltere de uygulamada;

“İngiltere'deki hastalar, eczane hizmetlerinde yapılan değişiklik sayesinde, doktor randevusuna gerek kalmadan yedi hastalık için eczanede tedavi görebilecek.

Boğaz ağrısı, kulak ağrısı, sinüzit, impetigo, zona hastalığı, enfekte böcek ısırıkları, kadınlarda komplikasyonsuz idrar yolu enfeksiyonları.

Bu durum eczacıların reçete gerektiren ilaçları doktor muayenesine gerek kalmadan hastalara yazabilecekleri anlamına geliyor.

İngiltere Ulusal Sağlık Hizmetleri (NHS), İngiltere'deki 10 bağımsız eczaneden 9'unun sağlık hizmetini "Pharmacy First" programı kapsamında sunacağını söyledi.

Hareketin amacı, insanlara ihtiyaç duydukları sağlık hizmetini alabilecekleri daha fazla alan sağlamak ve yılda 10 milyon doktor randevusunu azaltarak doktorların yükünü hafifletmek.

Eczanelerin her biri, programı sağlamak için 2 bin sterlin tutarında bir başlangıç ödemesi ile her muayene için 15 sterlin ve belli bir sayıda muayene yapmaları halinde, aylık bin sterlin sabit ödeme alacak.”

Aslında uygulama, KKTC de uygulanan ve darmadağın olan sistemin benzeri.

Elbette kötü niyeti, suiistimali, bir yana koyarak, kamusal anlamda, hem maddi, hem manevi çıkarı öne almak tek amaç olmalı.

İlaca, sağlığa ulaşmanın en hızlı, en ekonomik yolu bulunmalıdır.

Bugün için ne olacağını kimse bilmiyor, kötü niyetlilerle, iyi niyetlileri ayırmanın gerekliliğini bir kez daha vurgulayarak, yeni, güvenilir, oto kontrol altında ve en önemlisi de hasta haklarını tek amaç yapacak yeni bir sistemin inşa edilmesi gerekiyor.

Üstelik en kısa zamanda.

İlaca ulaşmayı sağlamak, ekonomik olarak, en başta sosyal kesimleri korumak, devletin görevidir.

Ver yetkiyi, sorumluluğu, ama kontrolünü yap, sorumluluğu sorgula, hesap sor ve en başta vatandaşı mağdur etme.

Bir engelli insanı, genci veya çocuğu düşünün.

İlaç alacak, bir ihtiyacını karşılayacak, mesela gözlük alması gerek.

İhtiyacını bir sigortalı adına yazdırarak almak zorunda.

Bu sırası gelir ilaç olur, gözlük olur, başka bir şey olur.

Bu insanları sigortalı sayacak bir sistem kurulması çok mu zor?

Engellilerin, sosyal yardımla geçinenlerin, sağlık yönünden çalışma imkânı olmayanların, yaşlıların, genel olarak maaşları, asgari ücretin, açlık sınırının altında.

Sağlık sorunları, vücut bütünlüğü açısından engelleri, tedavileri, ilaç ve doktor kontrolleri, ulaşım sorunları, bu imkânlarla sağlanamaz, mümkün değil.

Ya devlet bunları bir tamam sağlayacak, ya da bunun maddi karşılığını bu kesimlere sunacak.

Alınan ücretler asgari ücret bile değil, sigortalı sayılmıyor, ilaca ulaşamıyor, ulaşsa bile, eczacı, doktor, reçete olayının esas mağdurları olarak, sağlığı, üstelik geçici değil, ömür boyu mahkûm olduğu sorunları karşılayamıyor.

Sorunların geneli çözülemiyorsa, parça, parça çözmek, daha öncelikli ve dezavantajlı kesimlere çözümler bulmak, önemli bir başlangıç noktası olur.

Devlet, tüm vatandaşlarını eşit derecede, kucaklamalı, korumalı, adil olmalı.

Kamu imkânları, hizmetleri, tüm kesimlere eşit ulaşmalı.

Bunu göstermek, uygulamak devletin ana görevidir.

Sağlığa, eğitime, ulaşım imkânlarına, ulaşması zor olan kesimler önceliklidir, öyle olmalıdır.

Bunların yanında bakım ihtiyaçlarının karşılanması için sağlık kurulu raporu ile engeli ömür boyu sürecek engelli bireylerin, en az asgari ücret düzeyinde bir ödeneği olmalıdır.

Mesele maddi değil, niyetle ilgilidir.