Dünkü yazıya, özellikle telefonla o kadar çok onay geldi ki ben de şaştım.

Bunlardan bir tanesi, eski bir bakandı…

CTP'li değil…

İznini almadan, çok ayrıntı verirsem, kim olduğu meydana çıkar diye kısa kesiyorum.

Yıllarca mücahitlik yaptıktan sonra, 1971 yılının Kasım ayında, İstanbul Tıp Fakültesi'ne kayıt olmak üzere, başvurdum.

Elimde bir zarf var, o zamanın Ankara temsilcisi, Rıza Vuruşkan bizzat vermiş!

Evet o…

TMT'nin ilk komutanı…

Zarfın üzerinde "Burslu Mücahit" yazıyor…

Kaydı yapan "abla" baktı baktı, bana dedi ki:

"Türkçe'yi nerde öğrendin? Dinin ne?"

Tepem attı…

"Okuma yazma mı bilmiyorsun, Türkçe mi?" dedim…

"Mücahit yazıyor, görmüyor musun? Allahsızım yaz…"

O hanımla yıldızım bir türlü barışmadı…

Okulu bitirene kadar ne zaman işim düşse, bana ters davrandı…

Yıllar sonra, diplomamı almaya gittiğimde, beni gene tanıdı:

"Hoş geldiniz doktor bey, Kıbrıs nasıl?" dedi…

Okula kaydolduk, ertesi gün oturma izni almak için Emniyet 4. Şube'ye başvurmamız gerekti!

Gittik…

Orada saçları kirpi gibi suratsız bir polis vardı.

"Kıbrıslıları sevmez"…

Sebebi?

Meşkuk!

Keyfinin kâhyası mısın?

Sevmez adam, zorla mı?

Pasaportu suratıma fırlattı…

"Git" dedi, okula kaydolduğuna dair bir belge getir…"

Çarnaçar, gittik…

Bu sefer de kayıttaki teyze, "İkamet iznini getirmeden, sana öğrenci belgesi veremem" dedi… " Oturma iznin al, gel…"

Buyrun…

Emniyet müdürüne mi çıktım, şube müdürüne mi unuttum…

Bir biçimde sorunu hallettik ama o dik saçlı polis, o günden sonra her gittiğimde, önüne hangi evrakı versem, suratıma savurup, bir tatsızlık etmekten geri durmadı…

Koskoca polisi aşıp, yaptığı saçmalığı üstüne çıkarak boşa çıkarmıştım.

Çok bozuldu…

Bir gece, bir arkadaşımız, Kıbrıs'tan gelecek; onu karşılamaya hava alanına gittik…

Bir sağa döndük bir sola, Hooooppp…

Etrafımızı bir manga polis sardı…

Ellerinde otomatik tüfekler! "Eller yukarı"…

Bre aman…

"Yürüyün karakola!"

Gittik…

Ne yaparsın gitmeyip de?

Ne olmuş?

"Siz uçak mı kaçırmaya geldiniz?"

"Ne uçağı sayın komiserim? Arkadaşımızı karşılamaya geldik… Şu uçakla Kıbrıs'tan gelecekti… Uçak rötar yaptı, onu bekliyoruz…"

Soruldu sorgulandı, doğru söylediğimiz anlaşıldı…

Bitti mi?

Hayır!

"Siz Rauf Denktaş'ı mı tutarsınız? Dr.Küçük'ü mü?"

"Doktor da kim oluyor? Her gece içer… Biz Denktaşçıyız…" deyip, sınavı geçtik ama gene de komiserin şu uyarısıyla gönderildik:

"Bu akşam bir uçak kaçırılırsa, sizden biliriz, ona göre…"

Derinden bir "Haydaaaa" çekip, fırladık…

Ahbabımızı alınca, kırbaç eve kaçıp, sabaha kadar birinin uçak kaçırmaması için dua ettik…

Allahtan kaçıran olmadı, yoksa herhalde biz de "kaçırır"dık…

Yıllar sonra, Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı, beni Rize – Çayeli Devlet Hastanesine Kadın Hastalıkları ve Doğum uzmanı olarak tayin etti…

Dün de yazdım…

Bir gün kapının önünde yüz hasta, polis geldi…

"Buyrun karakola…"

Ulan ne yaptık?

Gittim çaresiz…

"Sen bizim ülkemizde izinsiz oturuyor, çalışıyorsun! Suç işledin…"

"Kardeşim beni senin bakanlığın tayin etti… 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu'na tabiyim. Nerenin izinsizi?"

Aradan yıllar geçmiş, artık biz de efsunluyuz.

"Aç Yabancıların Türkiye'de İkametine Dair Kanun'u, bak bakalım 122. Maddeye" dedik, yırttık…

O yaz tatilden döndüğümde elime bir zarf tutuşturuldu.

Üstünde çok gizli damgası…

" Eski defterleri açtılar bunlar, yandık"!

Bir de açtım ki "fedakârane çalışmalarım için bir takdirname verilmiş"…

Elimde Türkiye İçişleri Bakanlığı, Nüfus Genel Müdürlüğü, Çankaya Nüfus Dairesi'nin verdiği bir kimlik kartı var. Üstünde "Türk Soylu Yabancılara Ait Kimlik Kartı" yazıyor…

Bin bereket versin ki Türk olduğumu kabul etmişler ama "yabancıyım"…

Kendileri yazar, belgeler; ben söylersem, ayıp olur…