Kıbrıs'ta müzisyen olmak...

Çağdaş Öğüç - Kıbrıs Postası

Sadece amatör olarak değil, aynı zamanda uzun yıllar boyunca profesyonel olarak müzik eğitimini de almış, akademik olarak yeterli bilgiye sahip kişilerin sayısı da her geçen gün artıyor...

Şöyle ki; artık ülkede yaşayan sanatçılarımız arasında 'doktora' seviyesine kadar müzik eğitim almış ve 'Doktor' sıfatıyla ülkemize dönen insanlar da var...

Ancak maalesef, müzisyenlerin yaptığı iş 'meslek' olarak görülmüyor memleketimizde...

Çalıştıkları barlardan tutun da, orkestralara kadar, bırakın tatmin edici maaş almayı, para alırken bile sıkıntı yaşıyorlar...
Hazırlık süreciyle dahil neredeyse 2 haftalarını harcadıkları bir konserden sadece 'benzin parası' kazanarak ayrılan sanatçılarımız da cabası...

Genelde; sanatın 'parasız' yapıldığı iddiası ile karşı karşıya olan sanatçılar için, yaşamlarını idame ettirebilme noktasında ellerinden başka birşey de gelmiyor...

Hem de hayatları boyunca müzik ile uğraşmış, bu konuda dünya çapında başarılı olma potansiyeline sahip insanların başka bir iş alanında yaşamını idame ettirmesinin abes kaçması beklenirken...

Sanatçılar, eskinin ve yeni bir yaşama geçişin yalnızca aynası değil, sorunların, çözümün ve çözücü gücün de estetik açıdan ifade edicisi olduğu gerçeğini göz önünde bulundurarak, Kıbrıs Postası olarak bizlerin de bu çorbada tuzu olsun istedik...

O yüzden, bugünden itibaren her hafta Pazar günü gazeteniz Kıbrıs Postası'nda ülkemizde sanat icra etmeye çalışan müzisyenlerimizi konuk ediyoruz...

***

Kırmızı: "Müzisyen olmaya çalışmak gerçekten zor"

Kırmızı: "Toplumumuzu 500 sene ilerisine taşıyacak olanlar, politikacılar ve ticaret adamları değil, tam tersine sanatçılar, bilim insanları, sporcular ve düşünürlerdir"

"Toplumun sanata ve sanatçıya olan bakış açısı sanatçıyı ve üretimini ya yüceltir ya da öldürür. Bu aşamada sunduğu ürüne destek alamayan bir sanatçıya maddi olarak destek ve sponsorluk verilmez."

"Kıbrıs'ın kuzeyinde müzisyen olmaya çalışmak gerçekten zor. Sadece müzisyen değil, genel anlamda sanata bakışımız sanırım çok dar... Tabii ki, bunun birçok sosyal ve ekonomik sebepleri vardır fakat sanatçının pes etmesi bir millet için intihar olur."

Kendinizden kısaca bahseder misiniz? Müziğe ilginiz ne zaman başladı? Kariyer anlamında müzik hayatınız nasıl başladı? 'Müzik' mesleğiniz mi?

Adım Hüseyin Kırmızı. Ağustos 1983 Lefkoşa doğumluyum, müzisyen bir aileden geldiğim için müziğe çok küçük yaşlarda başladım.

İlk müzik eğitimimi bir müzisyen olan babamdan aldım.

Özellikle müzisyen demek istiyorum çünkü toplumumuzdaki birçok yanılgıdan biri de müzisyen ve enstürmanisti ayni torbaya koymalarıdır diye düşünüyorum.

11 yaşında babamın da desteği ile klasik piyano derslerine başladım. Derslerde ilerledik sonra eğtimimi klasik müzik olarak tamamlamayı düşünüp Doğu Akdeniz Üniversitesi Fen ve Edebiyat Fakültesi Müzik Bölümü'ne girdim.

Lise ve Üniversite yıllarında dinlediğim birçok yabancı grup, beni synthesizer ve müzik teknolojileri ile tanıştırdı.Kurduğum ve yer aldığım birçok lokal orkestra ile yurt içinde ve dışında sayısız performanslar sergiledim. Okul yıllarında hobi amaçlı yapılan çalışmalar beraberinde ciddi üretimlerin ve çalışmaların hayatımın bir parçası olduğunu farkettirdi. Kısacası Müzik ve Sanat hayatımı kurup kazandığım bir yaşam tarzına dönüştü.

Katıldığınız uluslararası yarışmalar var mıdır? Varsa nelerdir? Uluslararası platformlarda aldığınız tepkiler nasıl?

Sanırım 2005 yılında gerçekleşen uluslararası Beşparmak Piyano yarışmasında KKTC'yi temsil edip beşincilik kazandım. Başka yarışmaya katılmadım ama yurtdışında çeşitli orkestralar ile festivallerde sahne aldım.
Olumlu ilgi gördüm tabii, fakat üretimin kalitesi ve sürekliliği olmadıktan sonra ilginin anılarda ve yazılarda kaldığı gerçeğini de gördüm.

Kıbrıs'ın kuzeyinde müzisyen olmak nasıl bir iş? Zorlukları var mı? Varsa nelerdir?

Kıbrıs'ın kuzeyinde müzisyen olmaya çalışmak gerçekten zor. Sadece müzisyen değil, genel anlamda sanata bakışımız sanırım çok dar...

Tabii ki, bunun birçok sosyal ve ekonomik sebepleri vardır fakat sanatçının pes etmesi bir millet için intihar olur.
Bu durumda insanların öncelikle ilkokuldan itibaren sanatı tanıyıp önemsemesi, öğrenmesi gerektiğini düşünüyorum.
Dünyada sanatçıların ve bilim insanlarının isimleri hava limanlarına , caddelere, yollara ve sokaklara veriliyor.
Nedeni gayet basit; insanlığın bugünkü sosyal, sanatsal ve teknolojik seviyesine ulaşması, bu gibi farklı algılara sahip insanların sonucudur. Bu durumda insanlığı ve ülkeleri ileriye, geleceğe götürecek insanların yani sanatçı, sporcu, düşünür ve bilim insanlarının çoğalması ve desteklenmesi gerektiğini düşünüyorum.

Diğer sanat dallarında sanatçılar, işlerini halka ulaştırmada zorluklar yaşıyor. Bu sonuca hem kendi gözlemlerimiz hem de sanatçılar ile yaptığımız röportajlardan ulaşıyoruz. Siz bir müzisyen, olarak yaptığınız eseri halka ulaştırma noktasında zorluklar ve sıkıntılar yaşıyor musunuz?

Yapılan eseri 2014'te insanlara duyurmak zor olmaması gerek... Özellikle internet ve Sosyal Medya aracılığı ile işlerini Güney Amerika'ya kadar ulaştıran sanatçı arkadaşlarım var. Burada sormamız gereken, üretimimizi ulaştırabildiğimiz kadar çok kitleye, kar amacı düşünmeden ulaştırmak mı yoksa kar amacı düşünerek çabalamak mı?

Eseri, insanımızın algısına sunmak kolay ama onu satmak zor. Nedeni ise sanırım küçük bir toplumda ve korsan bir piyasada yaşamanın koyduğu engel.

Tabii ki insanımızın içi dışı sanatla dolup taştıysa ve sanata doymuşlarsa bilemem...

Çalışmalarınızı nasıl yapıyorsunuz? Stüdyo bu işin vazgeçilmez parçalarından. Stüdyolara erişim şansınız nedir?

Her sanatçı muhtemelen kendini farklı metodlarla işine odaklar. Ben genellikle arabada giderken, kafamda oluşturduğum cümleleri evde kendi stüdyomda kayıt altına alırım. Özellikle kış ayları ve kapalı havalar beni yüzde yüze yakın motive edebilir, Tabii ki gözlem yapmak, dinlemek, anlayıp yorumlamak üretimin en önemli parçasıdır bana göre...

Bazı arkadaşlarımız stüdyolara kolay erişemiyor, bu yüzden kendi ev stüdyolarını kuruyorlar. Bu sıkıntı, tabii ki üretimin kalitesini etkiliyor.

Stüdyo imkanlarına ulaşabilenler ise başarılı çalışmalar yapıyorlar. Bunun emsalleri mevcut...

Yaşadığımız yerde gerçekten standart ve üzeri stüdyolarımız mevcut fakat iş tekrardan dönüp dolaşıp ticarete geliyor.
İnsan satamaycağı bir mala yatırım yapmak istemez. Bu yüzden müzisyenlermiz bu aşamada sıkışıyor.

Bir diğer önemli kısım ise sponsorlar: Yaptığınız işe sponsor bulma girişiminde bulundunuz mu? Bulunduysanız aldığınız cevap ne oldu?

Şimdiye kadar sponsor arayışına girmedim fakat giren dostlarım oldu. Oldukça zor bir platform olduğunu düşünüyorum. Bu noktada konunun başındaki düşüncelerime dönmek uygun olur sanırım.

Toplumun sanata ve sanatçıya olan bakış açısı sanatçıyı ve üretimini ya yüceltir ya da öldürür.

Bu aşamada sunduğu ürüne destek alamayan bir sanatçıya maddi olarak destek ve sponsorluk verilmez.

Şu ana kadar gördüğüm sponsorluklar tanıdık ve arkadaşlık ilişkileri içerisinde gerçekleşti.

Son olarak yaşadığımız ülkede sanata, bilime ve spora daha fazla ilgi gösterilmesini umuyorum.

Günün sonunda üreten ve başaran göçüp gider, ürettiği ve başardığı yaşadığı topluma kalır ve onu yüceltir.

Toplumumuzu 500 sene ilerisine taşıyacak olanlar, politikacılar ve ticaret adamları değil, tam tersine sanatçılar, bilim insanları, sporcular ve düşünürlerdir.

İnsanlık bunlar sayesinde bugünlere gelmiştir.