KKTC'de üniversite öğrencilerinin sorunları say say bitmiyor

Emre Kırcan: Türkiye'deki yaşam standartlarının daha düşük olma sebebinden olsa gerek ki burada her şey Türkiye'ye göre daha pahalı. Ancak unutulmaması gereken bir şey var, bizler oradaki bütçeyle geçiniyoruz. Üniversite öğrencileri hangi olanaklardan yararlanıyor bu ülkede? Restoranlarda öğrenci indirimi yapılıyor mu? Toplu taşıma araçlarında öğrenci indirimi yapılıyor mu? Öğrencileri düşünüp yılda kaç tane etkinlik düzenleniyor? Elektrik, su parası desen ateş pahası. Yiyecekler bir öğrencinin cebindeki harçlığı hayli hayli aşar cinste. Şükürler olsun ki hala makarnamız ucuz, öğrencilerin en büyük kurtarıcısı. Gidip bir sorunumuzu herhangi bir yetkiliye anlatmaya kalkıyoruz, dinlemiyor bile. Dinlemeden gönderiyor gerisin geriye. Yetkililer neden bizi kaile almıyor acaba?

Duygu Yenigelen: Ulaşım, kira, yiyecek, içecek, elektrik… Sorunlar say say bitmiyor. Burada üniversite öğrencilerini öyle bir hayatın zorlu yaşantısının ortasına bırakıyorlar ki, ev, iş, geçinme derdi yüzünden okuduğumuzu unutuyoruz. Yurtlara milyonlarca para ödeniyor, fakat denetimi bile yok yurtların. Yemek yapmak isteyen biri şayet 4. katta oturuyorsa zemin kata inmek zorunda kalıyor. 'Paranla rezil olmak' deyimi bu olsa gerek! Anlayış gittikçe azalıyor, öğrenci olduğumuz için sorunlarımızı da önemsemiyorlar. Biz neyiz? Bu ülkeye hiç mi faydamız yok? Neden öğrencilere ikinci sınıf muamelesi yapılıyor?

Mustafa Oğuzhan Yılmaz: Yiyecek içecek çok pahalı. Konaklama desen, üniversite öğrencilerinin kaldığı yurtlar düşük gelirli ailelerin karşılayamayacağı düzeyde. Yetkililer çok duyarsız, bir problemimiz olduğu zaman bizimle muhatap olacak kişi bulamıyoruz. Kime derdimizi anlatmak istesek, kaile alınmıyoruz. Buraya Türkiye'den okumaya geldik, elbette sorunlarımız olacak fakat sorunlarımıza kim çözüm bulacak? Bunun cevabını çok merak ediyorum. Artık öğrenciler pahalı diye Kıbrıs'a okumaya gelmekten korkuyor. Pahalılıktan okulunu bırakmak zorunda kalanları saymıyorum bile…

Seher Gangurat: En büyük problemim ulaşım. Akşam 18.00'dan sonra okul servisi yok. Minibüs için çıkmam gereken yol ise çok tenha ve karanlık. Yurtlara verdiğimiz paranın karşılığını alamıyoruz. Okul ücretleri ve yurtlar zaten pahalı, bir de yanına yiyecek içecek iki katıyla ekleniyor. Ay sonunu zor getiriyoruz. Hafta sonları arkadaşlarla bir yere çıkmak istesek, hadi ücreti de geçtim gidecek yer yok. Sadece geceleri partiler oluyor. Herkes gece hayatını sevmeyebilir, çok fazla tiyatro, konser gibi gençlere yönelik etkinlikler yok. Sinemaya gitmek istiyoruz, vizyondaki filmleri bulamıyoruz. Üniversite öğrencileri azınlık değil bu ülkede, sorunlarımıza çözüm getirmelerini istiyoruz.

Deniz Semiz: Öğrenci memnuniyeti yok. Okuldaki yiyecekler çok pahalı, dışarıda marketten alışveriş yapsak o daha da pahalı. Burada yaşıyoruz haliyle sorunlar da olabiliyor fakat yetkililer sorunlarımıza karşı fazla duyarsız. Kültürel aktivite yok denecek kadar az. Herhangi bir aktivite olsa bile bilgilendirme yetersiz. Yapılan aktiviteler de öğrencilere düzgün bilgilendirilmiyor. Okula kayıtlarda etkinlik başlığı altında para alınıyor, koskoca bir yıl yapılan en büyük etkinlik bahar festivali. Yazın çok sıcak, gölgede 60 derece, dile kolay. Klima yakmasak sıcaktan ölüyoruz, yaksak cebimiz yanıyor yine sıcaktan ölüyoruz. Ne yapacağımızı şaşırdık, yok mudur öğrenci indirimi denen şeyden bu ülkede?

Elçin Kesen: Yaşam standartları çok yüksek. Ada genelinde özellikle internet problemi var. Belli bir saatten sonra ulaşım yok. Öğrencilere yönelik etkinlikler yok. Yiyecek-içecek çok pahalı. Marketler pahalı, restoranlar onlardan daha pahalı. Bir kahvaltı bile yapmak istesen en azından 10 TL gidiyor. Buradaki ücretlerin hızına orta halli aileler dahi zor yetişiyor. Yetkililerin üniversite öğrencilerini düşünüp ona göre bu konulara bir el atmasını istiyorum.

Serkan Işık: Kiralar çok pahalı. Değil düşük gelirli, Türkiye'deki orta gelirli ailelerin bile bütçesini yoruyor. Hatta o kadar yoruyor ki, kira fazla olduğu için biz bir evde 7 kişi kalıyoruz. Mülteci kampı gibi evimiz. 7 kişin kaldığı evde haliyle elektrik ve su da ateş pahası oluyor. Tabi sadece kiralarla bitse yine iyi, bir de yiyecek problemi var. Ulaşım desen ayrı sorun. Hani şöyle öğrenci indirimi olsa, yiyecek-içecekler indirimli olsa,elektrik, su paraları en azından %10 indirimli yapılsa, ev sahipleri de kira konusunda biraz daha anlayışlı olsa öğrencilere karşı bu kadar sorunların büyümeyeceğini düşünüyorum.

Selma Karataş: Ulaşım en büyük problem. Kilometreler kısa olmasına rağmen bir yerden bir yere gitmek adeta ölüm. KKTC'de hemen hemen her ailenin aracı var bu yüzden onlar pek toplu taşıma araçlarını tercih etmiyorlar. Ya üniversiteliler ne yapsın? Maalesef hepimiz araba alamıyoruz. Toplu taşıma araçlarının saatlerinin uzaması lazım. Ben artık bir markette gittiğimde, öğrenci kimliğimi gösterdiğim zaman bana öğrenci indirimi yapılmasını istiyorum veya minibüse bindiğimde benden yarı ücret alınmasını istiyoruz. Bu dünyanın birçok ülkesinde böyle, KKTC'de de olabilir. Çok zor bir hayal değil, şayet yetkililer sesimize kulak verirse…

Berk Otolog: Yaşam pahalılığı, sosyal yaşantımızı ve ekonomimizi etkilediğinden bu bize çok büyük sıkıntı yaratıyor. Her gün cebimizden verilen para büyük miktar olduğundan evdeki ailesel durumlarda hesaba katıldığında yaşadığımız sıkıntı gözler önüne seriliyor. Taşımacılıkta indirim yok. Okulumun servisi Lapta'ya gitmiyor. Karaoğlanoğlu- Lapta arası 2 TL, gidiş-dönüş 4 TL eder. 1 aylık ise bu ücret 120 TL'ye gelir. Sadece 120 TL, ulaşım parasına gidiyor ayda. Dünyanın her yerinde toplu taşıma araçlarında öğrencilere indirim varken, burada neden yok?

Gözde Özekler: Ulaşım erken saatlerde bitiyor. Yiyecekler çok pahalı. Genelde bakliyatlar ucuz olur diye bilirdik biz ama burada o bile çok pahalı. Öğrenci harçlığı kadar yiyecek-içecek alınıyor. Öğrencilerin imkânları çok kısıtlı, hafta sonları yapacak bir şey yok Öğrencilere bazı imkânlar tanınsa çok iyi olur, örneğin kuaföre saç kestirmeye gidiyoruz bir saç kesimine 30 TL diyorlar, bu bir öğrenci için çok astronomik bir rakam. Ama sonuçta bu da bir ihtiyaç. En azından öğrencilere karşı biraz daha inisiyatifli olunabilir diye düşünüyorum.

Serhat Metin: Hayat çok pahalı, ulaşım zor. Öğrencilere sağlanan herhangi bir kolaylık yok. Burada düşük gelirli biri de, yüksek gelirli biri de, öğrenci de aynı marketten alışveriş yapıyor. Yüksek gelirli birine göre marketten aldığı gayet uygunken bana çok pahalı gelebiliyor. Elektrik faturası çok pahalı geliyor. Bütün harçlığım faturalara, kiralara gidiyor. 'Hayatının en güzel yılları üniversite yılları olacak' derlerdi de, benim üniversite yıllarımda en iyi hatırladığım 'faturalar, ev kiraları, mutfak alışverişleri' olacak.

Teoman Adacan: Düşük gelirli aileler için fiyatlar oldukça yüksek. Özellikle yiyecek fiyatları biraz indirgenebilir. Okullarda eğitim konusunda oldukça başarılı öğretim üyeleri var lakin teşvik konusunda eksiklik var. Öğrencileri teşvik edici, konferans ve seminerlerin çoğaltılması görüşündeyim. Koordinasyon eksikliği var. Etkinlikler çok az. Ev kiraları çok yüksek, en azından okullar belli başlı emlak şirketleriyle anlaşma yaparsa ve öğrencileri onlara yönlendirirse daha uygun fiyatlarda kiralanabilir evler diye düşünüyorum. Bu okulların insiyatifine kalmış. Öğrencilerin en büyük sorunu olan kira sorunu ancak bu şekilde hallolabilir.

Selçuk Uysal: Sorunlar çok. İnternet problemi var, toplu taşıma problemi var, ev kirası problemi var…Var Allah var…Öğrenci bütçesini aşan her şey var. Fakat ada geneline baktığımız da neredeyse büyük bir çoğunluk öğrenci. Bu kadar öğrenci varken hala öğrencilere kolaylıklar sağlanmıyor olması şaşırtıcı. Yetkililerin bizleri düşünerek harekete geçmesini istiyoruz artık.

Nupelda Karabuğday - Star Kıbrıs