Sınır kapılarından geçecek olanlar dikkat…

Bundan birkaç hafta önce eşimle güneye geçiyoruz. Yer; Lokmacı Sınır Kapısı, Rum görevlilere her zaman olduğu gibi KKTC kimlik kartını uzattık. Her zaman KKTC kimlik kartıyla geçtiğimiz için yine aynısını yaptık. Görevli ilginç bir şekilde bu defalık geçmenize izin veriyorum ama bir dahaki sefere anne-babanızın “Kıbrıs Cumhuriyeti kartlarını göstermeniz gerekecek” dedi. Eşim Türkiye vatandaşı olduğu için ondan da hem evlilik belgesini görmeyi talep etti hem de Türkiye Cumhuriyeti kimlik kartını... Belli ki yeni bir uygulamaya geçtiler dedik. Sonraki geçişlerimizde ben “Kıbrıs Cumhuriyeti” kartımı eşim de  Türkiye Cumhuriyeti kimlik kartını gösterdi ve öyle geçtik. Bir kez de evlilik belgesini gösterip sisteme işlenmesini sağladık. Bu konuyla ilgili bir köşe yazısı yazmaya niyetlendimse de bir türlü uymadı ve yazmadım. Keşke de yazsaydım en azından yurttaşlarımızı uyarırdık. Kıbrıs Postası, dün bu konu üzerine bir haber yaptı. Bu haberi görünce başımızdan geçenleri bizzat yaşamış biri olarak kaleme alayım dedim.

Yeni bir uygulamaya mı geçildi yoksa kapılardaki görevlilerin keyfi uygulaması mı bilmiyoruz. Muhtemelen bir talimat aldılar ki uyguluyorlar. Çünkü uzunca bir süre KKTC kimlik kartıyla geçişlere sıkıntı çıkarmıyorlardı.

Ancak bundan sonra güneye geçecek olan yurttaşlarımız bilsin ki KKTC kimlik kartıyla geçiş yapamayacaklar mutlaka “Kıbrıs Cumhuriyeti’nin” kartını göstermeleri gerekiyor. Eşleri Türkiyeli olanlarda bir defaya mahsus evlenme belgesini ve bundan sonrası içinde  Türkiye Cumhuriyeti kimlik kartını gösterip geçebilecekler. Yeni uygulama böyle. Unutursanız bir defaya mahsus bırakabiliyorlar. Aman aklınızda olsun. Çünkü o bir defaya mahsus bıraktıklarının da kimlik kartı numaralarını not alıyorlar. Muhtemelen ikinci defaya bırakmamak için.

Özellikle Lokmacı Sınır Kapısı’nda gözüme takılanlar olmadı değil. Duvarların üzerine siyahi birçok insanın resmini asmışlar üzerlerinde ‘wanted’ yazıyor. Yani bir diğer deyişle Rum otoriteleri tarafından aranan kişiler bunlar.

Bir başka ilginç durum ise kuzeyden güneye geçen Rum vatandaşların çantalarını karıştırıyorlar. Ellerinde biraz dolu çanta gördükleri kişilerin çantalarının içine bakıyorlar. Bir defasından bir Kıbrıslı Türkün elindeki çantaya da bakmak istediler ama o kişi ben “Turkish Cypriot” deyince vazgeçtiler.

Belli ki kendi vatandaşlarının kuzeyden alışveriş yapmalarından rahatsızlar. 

Muhtemeldir ki gerilen Türkiye-Yunanistan- Güney Kıbrıs ekseninde bir sıkılaştırma politikası uyguluyorlar. Öyle tahmin ediyorum ki “Kıbrıs Cumhuriyeti” vatandaşı olmayıp  Türkiye Cumhuriyeti - KKTC vatandaşı olanların güneye geçmesini engellemek için böyle bir yola başvurdular. Bu da kontrolleri sıkılaştırdıklarını gösteriyor bize.

PARA KUZEY'E AKIYOR

Rumların haklı olarak canlarının sıkıldığı hepimizin bildiği bir konu var. On binlerce Rum akaryakıt almak için ve alışveriş yapmak için KKTC’ye akın ediyor. Vakti zamanında nasıl biz onların ekonomisini ihya ettiysek şimdi de onlar kuzeyin ekonomisini ihya ediyorlar. KKTC bütçesinin her ay artı vermesinde bu alışverişlerin katkısı son derece büyük. Onlar euro bozduruyor biz de TL harcıyoruz. Bizim vatandaşımız marketlerden istediği gibi alışveriş yapamazken onlar arabalarını doldurup güneye geçiyorlar. Belli ki bir sıkıntı yaşamıyorlar. Yanılmıyorsam belli bir miktara kadar alışveriş yapma hakları var. Tütün ve alkol ihtiyaçlarını kuzeydeki küçük marketlerden karşılıyorlar. Farkındaysanız güneyden kuzeye alışveriş arttıktan sonra marketler defalarca kez zamlandı. Tütün ve alkol defalarca kez zamlandı. Olan bizim gariban halka oluyor. Biz her geçen gün daha da fakirleşiyoruz ve alışveriş yapmakta zorlanıyoruz. Ancak market raflarındaki fiyatlar sürekli artıyor. Bu artışa rağmen fiyatlar Rumlara halen cazip geliyor çünkü paraları çok değerli.

Hani vatan millet Sakarya hani milliyetçilik. Paranın dini imanı mı olur. Tanınması tanınmaması mı olur? Hayaller Paris gerçekler Lefkoşa dostlar.

***************

Günün Sözü

“Sevmek; güzel birinde aşkı aramak değil, bir başkasında; kendini bulmaktır.”

Dostoyevski