İran’da feci şeyler oluyor

İran’da feci şeyler oluyor evet biz aynı dünyada yaşıyoruz! Birkaç on yıl önce, Batılıların dahi imrendiği İran, korkunç bir hızla Şeriat yönetimine girmişti. Önceleri Şeriat’ın gelmeyeceğini, inançların her boyutuna saygı duyulacağı yönünde konuşmalar yapılıyor, halka umut ve sözde İslam merkezli bilgiler aktarılıyordu. Sonra giderek rejim sertleşmeye başladı. Önce en yakınındakileri Şeriat’ın en dibine çekti. Sonra yönetimden adım adım uzağa doğru ilerleyerek tüm İran’ı korkunç bir dini yönetime dönüştürdü. Yıllar hızla geçerken İranlılar, aşırı erkek egemenliği altında ve kadını yok sayan bir modele dönüştüler.

Kadının yok sayıldığı toplumlar mutluluğa erişemezler.

Erkeklerin istediği gibi ve Şeriat’ın en sapkın anlayışları ile donatılmış iktidarlar boyunca İran, Ortaçağ karanlığı gibi bir gerilemeye kadar gitti.

Sanki yakınımızda yaşanan onlarca yıl, İran’da geriye doğru yaşanmış gibi oldu.

Yazık ki kadın bastırıldı, erkekten değişim talebi gelmedi. Toplum korkutuldu ve susturuldu.

Rejime aykırı olanlar yok edildi veya yok edilmekten beter edildi. Sistem kendinden önceki her şeyi yerle bir etti ve kendi burjuvası eşliğinde kendi “yeni” kültürünü dikte etti. Eskiden sevilen sanatçılar aşağılandı, hiçleştirildi. Sanat sadece erki elinde bulunduranın yorumları arasına sıkıştı.

Yani kadından sonra, sanat da ülkeden silindi.

Bu ikisinin bir coğrafya için kaybı, geleceğin kaybıdır.

Öyle de oldu.

Korkutmaların ardından korkunç yasaklar geldi. İnsanların yatak odalarına kadar yasaklar girdi.

*

Peki, şimdi ne oluyor?

Şimdi İranlı kadınlar sokakta. Kadınlar eyleme geçerse nedenleri gerçek demektir. Erkeklerin birçok eyleminde farklı şeyler düşünülebilir. Ancak kadın sokaktaysa değişim kaçınılmaz.

İran’da değişim olacak. Ama bir zamanlar tutuklanmasına neden olan cümlesi ile merhum Necmeddin Erbakan’ı analım: “Bu değişim kanlı mı olacak, kansız mı olacak?”

Eskimiş bir soru aslında bu. Erbakan’ın eskiden söylediği için değil, İran’da kanın su gibi akmaya çoktan başladığı için.

Bugün İran’da idare ile halk arasındaki iletişim kopmuş durumda. 10 bini aşkın insan tutuklu ve işkencede. 3 bine yakın her yaştan sivil ve silahsız insan, devlet güçlerince katledilmiş durumda. Her şehirde eylem ve ölüm var. Bir bu kadar insan kayıp.

İnsanların şahsi servetlerine erişimleri yasak. Bankalar günlük 30 dolardan fazla para vermiyorlar. Devletin silahlı güçleri keyfi bir şekilde evlere ve işyerlerine silahlarla giriyor ve saldırgan davranışlarla insanlara zulmediyor.

Hayat durmuş, yaşam sefil bir iktidarın pençesinde ve bencilliğinde, acı dönmüş durumda.

İran’da acı bir değişim süreci var. İran’da isyan ve acımasızca katledilen insanlar ve insan hakları var.