Kusur arayan huzur bulamaz

Her gün muhalefet yapmak da zor. 

Her şeye karşı durmak, güne, bugün neye kafayı taksam diye başlamak. 

Çok zor. 

Sadece ülkemizde değil, bir çok yerde ortaya konan olguları anlamadan, dinleneden, araştırmadan, hatta özellikle sosyal medya nedeniyle doğru düzgün okumadan muhalefet etmek sağlıklı bir aklın sonucu olamaz. 

Zaten sürekli muhalefet yapmak akılda sağlık bırakmaz. 

Eleştiri çok önemlidir. 

Bir düşüncenin kendi içine kapanmasına karşı sürekli bir denetim sistemidir. Ancak her şeyi eleştirmek, kısır bir döngü getirir. 

Yorar. Bakış açınızı daraltır. Kırılganlığınızı artırır ki bu iyi olanı görme yetinizin kaybıdır. Sonuç olarak hata yapmanızı sağlar. Sağduyunuz sürekli bir cendere için kalmaktan yok olup gider. 

Sonra siz kendinize muhalif deseniz de, ne kendinize faydanız kalır ne de topluma. Olumlamalı eleştirmek nedir bilemez hale gelirsiniz. Bu herseyi bildiğinizi zannetmenize neden olur. Siz artık toplum için zararlı olmaya başlarsınız. Çünkü eleştiren artık bilinç düzeyiniz değil, açlıkla boğuşan bilinç dışınızdaki egonuzdur. Doymaz, doyamaz.

Etrafınızda benzer duyguları nedeniyle bundan beslenen birkaç şakşakçı bulunur. Onlar sizi siz onları besler bir döngüye girersiniz. 

İşte tam bu noktada saldırganlaşır, eleştiri kabul edemez duruma gelir, egonuz ve daha çok kibirinize tam olarak yenilirsiniz. İnsanlığınız yerle bi olur. Başınız hala diktir, muhalif ruhunuz bilinçsizce de olsa ayaktadır. 

Çünkü en son ego ölür!