1950'lerden 2009'a

New York'ta başarılı hekimliğini sürdüren, vatanı Kıbrıs'ın aşığı, Atatürkçü dostumuz Dr. Seçkin Derviş, yılda iki kez Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ne gelir, ailesini, dostlarını ziyaret eder, varlığı ve sesi ile bize gurur veren Solist Cem Kafkas ile oluşturduğu yeni şarkılarını bana da takdim eder.

Seçkin bey kardeşimiz, görüşmeler için New York'a gittiğim günlerde de, bizi yalınız bırakmaz, Kıbrıs'taki gelişmeleri yakından ve heyecanla takip ederdi.

Adaya bu gelişinde Cem Kafkas'ın hazırladığı "Kıbrıslı doktor bestekarlar" CD'sini getirdi. "İlk şarkı güftesi ile bestesi ile benimdir" demeği de ihmal etmedi. CD'de Dr. Öztekin Öztekiner'in, Dr. Turgay Akalı'nın, Dr. Arif Albayrak'la eşi Dr. Pembe hanımın, Dr. Dolgun Dalgıçoğlu'nun, Dr. Adnan Hakkı ile Dr. Nuray Yeşiladalı'nın, Dr. Zekai Yeşiladalı ile Dr. Aytekin Çolakoğlu'nun bir birinden güzel eserleri bulunmaktadır.

20 Temmuz'la 1 Ağustos kutlamalarını sevdikleri ile geçiren Dr. Seçkin 15 Kasım'da da kutlamalara gelecek. Her gelişinde, geçmişten hatıralarını tazeleyen Dr. Seçkin, bu kez, 1957 yılını yaşadı ve yaşattı. Söyledikleri:

Girne'ye denize gitmenin şartı Türkçe konuşmamak, etraftakilere Türk olduğumuzu hissettirmemekti.

Bir gün Girne'den Toros'lara bakıyor ve Anavatanı, Türk bayrağını özlüyordum. İçimden geldi. Şu şiiri yazdım Toros'lara bakarak:

ÖZLEM BAYRAK

Denizlerin tuzlu kıyılarından
Akdeniz'i yudum, yudum tattım ben.

Rüzgarlardan melodiler dinledim

Gizlice..

Geceler bayraklara

Bayraklar hürriyete gebe

Bu gece!

Yarasalar uçuşur

Martılar yerine...

Bekar gecelerimde hep

Seni beklediğim

Ey kızıl saçlı bayrak!

Toros'lardan öksüzüm

Sensiz

Ve

Kimsesiz.

Ve devam ediyor. Dr. Seçkin:

Şimdiki gençlerin bazıları güven içinde, kendi devletlerinde, hür ve korkusuz yaşamaktadırlar, Devletlerinin bayrağı; yanında Anavatan'ın bayrağı; kendi hükümetleri; ve 1957'deki gettolardan uzak, ekonomik sıkıntılar olsa da, o günlerden bu güne şahane bir gelişme! Türk askerinin, Türkiye'nin himayesinde olmanın zevkini, tadını, onurunu bilmiyorlarsa suç kuşkusuz hepimizdedir. Onlara ne mutlu ki bizim Anavatana, bayrağa olan hasretimizi yaşamadılar. Hür doğdular. Koloni idaresini bilmiyorlar. 1955-58 EOKA yıllarında yoktular. Çoğu 1963-1974 de yaşamadı!

Dr. Seçkin ilk okulda İngiliz'in Milli Marşını öğrenmek zorunluluğumu hatırlıyor, o günün öğretmenlerini "Atatürkçü öğretmenler olarak" rahmetle minnetle anıyor!

Evet, ne mutlu bizlere ki "Denizlerin tuzlu kıyılarından" Toros'lara hasretle bakmıyoruz artık. Öksüz de değiliz. Anadolu'nun, Türklüğün ayrılmaz ve kopmaz bir parçası olmanın gururu ile kendi devletimizdeyiz, bayraksız ve kimsesiz de değiliz!

Gelecek gelişinde şair-bestekar Dr. Seçkin bakalım hangi hatıralarla gelecek.