Güner Necat’ı uğurlarken

Cumartesi sabah kız kardeşim arayıp Güner Necat’ın (aile içinde “Güner teyzemizin”) ömür bıraktığını büyük bir üzüntüyle haber verince, 50 yıl öncesine çocukluğuma yürüdüm.

Güner teyze, annesi rahmetli Seniha Hanım ve babası rahmetli Necat Bey bizim anne tarafından akrabamızdı. Bayram sabahlarında ilk gittiğimiz aile büyüklerimizdiler. O bayram sabahlarında yapılan sohbetlerin bir parçası ve tanığı daha ömür bıraktı, tarih oldu diye düşündüm.

Güner teyzenin zarafeti, bitmek bilmeyen enerjisi, eksik olmayan güler yüzü ve kahkahaları gözümün önünden geçti. Her adaya gelişimde ve gitmeden önce evimize büyük bir keyifle uğrardı. Sohbetine içtenlikle anlattıklarına doyum olmazdı.

Kıbrıs Türkü’nün sosyal hayatına katkı yapmak adına atılan adımların öncülerinden ve rol modellerindendi. Karşılık beklemeden yapılan birçok sosyal faaliyetin içindeydi hep. Söylenmesi ve hatırlanması gerekenleri Cumhurbaşkanımız yayınladığı mesajda söyledi. Bu devletin temelinde o neslin birçok ferdi gibi harcı vardı. Kıbrıs Türk kadını ve genç kızlarına rol modeli oldu.

Güner teyze, annemin akrabası ve komşusu olmasının ötesinde pandeminin hepimizi eve bağımlı kıldığı dönemde en yakın arkadaşı olmuştu. Annem bir telefon görüşmemizde Güner ile Larnaka’yı çocukluğumuzu konuşuyoruz demişti.

En son cuma günü görüştüler. Cumartesi sabah ona üzücü haberi vermek zor oldu. Haberi vermek için eve gelen kız kardeşime fırsat vermeden “hadi gel Güner teyzene gidelim moral olur” deyince kız kardeşim haberi vermek durumunda kaldı.

Düşündüm de Güner Necat’ın da mensubu olduğu o nesil yalnızca kendileri için yaşamadılar. İçinden çıktıkları topluma yerine göre öncülük etmeyi yardımcı olmayı da ihmal etmediler. Bunu da Kıbrıs Türkü’ne özgü mütevazilik içerisinde yaptılar.

Üzüntümüz Güner Necat’ın bu dünyadan göçüp gitmesi kadar Kıbrıs’ta onun gibilerinin sayısının azlığından ve artmıyor olmasından.

Mekânı cennet olsun.