Canım abim

Hüseyin Çobanoğlu’nu yitirdik. Hem de çok zamansız.

Allah iyi insanları yanına erken alır, söylemi var ya. Ona inanasım geliyor artık.

En hiddetli ve şiddetli siyasi ortamlarda bile sükûnetini ve sabrını koruyabilen, ‘Dur be canım abim’ diyerek kızgınlıkla düşünülen ve rasyonaliteden uzak davranışları frenleyebilen, çok güzel bir adamdı Hüseyin Çobanoğlu.

‘Abim, ya da Abiciğim’ demez, ‘Canım Abim’ diye seslenir, konuştuğu kişiyi kendine yakın hissettirirdi. Aramızda ona ‘canım Abim’ derdik bundan dolayı.

Böyle bir lakap herkese nasip olmaz.

Farklı farklı noktalarda yolumuz kesişti.

Güzel çalıştık.

Yardım istedim, yardım istedi. Bulunduk birbirimize.

Hemen hemen her UBP’li Başbakan’ın sağduyusu olarak görev yaptı.

En hiddetli ve en şiddetli anlarda, gaz vermek yerine gaz almayı prensip yaptı kendine.

Gerginliği hiç körüklemedi. Gerginlikten ve krizden beslenmedi.

Sükûneti aradı, sessizliği sevdi.

Belki de, bu ülkenin UBP iktidarlarında yaşaması muhtemel krizlerin büyük bir kısmının daha da büyümesine engel olan, sağduyuyu hatırlatan ve dediğim gibi yangına benzinle gidip ondan nemalanmak yerine, yangını küçükken söndürmek için elinden geleni yapan kişiydi.

UBP içerisindeki, parti içi gerginlikleri de aynı yöntemlerle büyümeden sönmesini sağlayan önemli kişilerdendi.

Kızgın bir şekilde şikayet ile gideni bile bir kahve ve de bir sigara ile sakinleştiren, haklı olduğunu düşünmese bile haklılığını teslim edip, kızgınlığını başka yerlerle yansıtmasını önleyen önemli bir paratonerdi.

Sinirlenip, kızacağında, hatta küfür edeceğinde bile bunu sadece çok yakınlarını anlayacağı bir tarza, burnundan konuşarak ve küfür içeren kelimeleri, onlara benzeyen başka kelimelerle değiştirerek kullanırdı. Bizler Hüseyin abinin kızdığını anlar ama başka kimse anlamazdı.

Bilinmez ama belki de üstüne çektiği stres, dışa vurmadığı gerginlikler, aramızdan ayrılmasını nedenlerinden biridir.

Sosyal medyayı takip eder ama kullanmaz, sağa sola çatmaz, sadece gördüklerinden, kendini, çalıştığı kurumu ya da partiyi nelerin beklediğini kestirmeye çalışırdı.

Kırılmaması gereken insanlar sıralamasının en üst sıralarında hayatını sürdüren ‘Canım Abim’i kırdılar mı? Kırdılar.

Ama o ne yaptı?

‘Bir şey değil canım abim. Her şey olacağa varır’ demekten öteye gitmedi.

Sağlam bir UBP’liydi. Ama CTP’lilerin ya da farklı düşünenlerin insan olduğunu hiçbir zaman unutmadı. Hep öyle davrandı.

Saygılıydı ve bu saygısı herkesin ona saygı duymasını sağladı.

Ölümü, benim gibi onu tanıma fırsatı yakalayan, onunla çalışan herkesi üzdü.

Hüseyin Çobanoğlu gibiler çok azaldı. Hüseyin Çobanoğlu’da gidince, nesli tükenmeye yüz tutmuş sağduyu sahipleri, toplum sağduyusu ile birlikte azalıp bitiyor.

Mekanın cennet olsun Canım abim.