Devlet olmak iyi geldi değil mi?

Bu başımıza gelen ve iliklerimize kadar bize acıyı tattıran felaketin ateşi hiç sönmeyecek. Bu devlet 1963’ten beridir her yıl şehitlerimizi anarken, törenler düzenlerken, anıtlar inşa ederken, o insanları nasıl unutturmadıysa, Melekler Takımı’nı da unutturmayacak? Unutturmayacak çünkü onlar unutsa bile bu jenerasyonun en büyük acısı bizim jenerasyon ve meleklerin jenerasyonu tarafından unutturulmayacak. Her voleybol oynayan çocuğu gördüğümüzde, her Mağusa’ya gidişimizde, her Adıyaman ilinin bahsi geçtiğinde, her Gazimağusa Türk Maarif Koleji ders zili çaldığında evlatlarımızı hatırlayacağız.

Felaket oldu ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti gidip yavrularımızı o enkazdan çekip almasını bildi. Keşke hepsini de sağ salim getirebilseydi ama mümkün olmadı. Ancak ebedi uykularına kendi topraklarında yatmalarını sağladı.

Devlet olmak böyle bir şey işte.

Ülke çocuklarına analık babalık yapmak, vatandaşlarını yaban ellerde bırakmamak.

Şimdi devlet asli görevlerinden birini daha yerine getirecek.

Çünkü devlet olmak böyle bir şey.

Vatandaşlarının hakkını kimseye yedirmeyecek. Yurttaşlarına yapılan yanlışın hesabını soracak.

Yedirmeyecek ve soracak derken, bir şey bildiğim için değil, birinin adına vaat da vermiyorum.

Yavrularımızın hakkını yedirmeyecek, çünkü devlet olmak yedirmemek demektir.

Evlatlarımıza yapılanın hesabını soracak çünkü devlet olmak hesap sormak demektir.

Devlet olmak çaresizlikte çare olmak, felakette hızır olmak, haksızlıkta adil olmak demektir. Tanınsın ya da tanınmasın.

İşte bu noktada devlet adamları ile devletçilik oynayanlar birbirinden ayrıldı. Ayrılmaya da devam ediyor.

Çocuklarımızı enkazın altından çekip alırken ,nasıl devlet olduğumuzu hissettiysek ve bu bize iyi geldiyse, bundan sonrası için de aynı şeyleri hissetmek istiyoruz.

Ucu kime dokunursa dokunsun, çocuklarımızın hesabını devlet bizim adımıza sorsun. Cenazelerde çığlıkları birbirine karışan ana, baba, dede ve nenelerin adına sorsun. Sormalı. Sormak zorunda.

Sorsun ki, başımızda bir devlet olduğunu bir kez daha hissedelim.

Sorsun ki, felaketin ilk günlerinde gösterdiği devletliğini bir kez da göstersin.

Hem devleti yönetenler hem de devletten bu zor zamanlarda beklentisi olanlar bir kez daha ‘Devlet olmak iyi geldi’ diyebilsin.