Şu kabine değişikliği hikayesi

Başbakan kabineyi değişecek deniyor, ya da dedirtiliyor ya, uyuz oluyorum.

Değişecekse değişecek, değişmeyecekse de değişmeyecek. Bunu tartıştırmanın, ya da dedikodu mekanizmalarına bu bilgiyi vermenin ne alemi var? Neye hizmet ediyor?

Söyleyeyim.

Zaten dar bir marjla nisabı sağlayan hükümet, bakanlık beklentisi içerisinde olan vekillerle, bakanlığını koruma arzusunda olanlar arasında bir denge sağlama manipülasyonudur bana göre.

Tavşana kaç tazıya tut.

‘Senden memnun değilim, ilk fırsatta görevden alacağım’ diyerek görevdeki bakanı kontrol altında tutma uğraşından ibarettir. Öte yandan bakan olmayan ancak beklenti içerisinde olanları da, ‘gördünüz. Memnun olmadığımı söylüyorum. ilk fırsatta onu görevden alacağım ve seni yerine atayacağım’ diyerek de onun mecliste fire vermemesi sağlama çalışması.

Sabırsız gösterene ve ‘Hadi artık bakan olmak istiyorum. Söz vermiştin’ diyenlere ise Ankara’yı işaret ederek, ‘Ne yapalım. Ankara şu aşamada kabine değişikliği istemiyor’ diyerek topu taca atıyor.

İşte bu nokta önemli.

Çünkü bu sefer, bakan olanlar ile olmak isteyenler, soluğu Ankara’da ya da Elçilikte alıyor ve ‘Madem Başkan Ankara’nın sözünden çıkmıyor. Ankara’nın sözünü etkilemek en akıllıcası’ diyerek faaliyet yürütüyor.

Bu da ortada vadede Başbakan’ın kabine üzerindeki yönetsel gücünü hayli azaltıyor.

Bakın köşe yazarlarına.

‘Başbakan Ankara dönüşü kabineyi değiştirecek’ ya da ‘Başbakan Ankara’dan kabine değişikliği için yeşil ışık aldı’ yorumları yapılıyor.

E peki. Başbakan gerçekten bir kabine değişikliği yaparsa, görevden alınanlar, Türkiye Cumhuriyeti’nin kendilerini görevden aldığını düşünmez mi?

Türkiye yetkilileri böyle bir yükün altına girmek istiyorlar mı? Sanmam.

Kabinedeki bazı isimlerle ilgili birtakım tercihleri olsa bile, bunun aleni bir şekilde kamuoyunda tartışılıyor olmalarından hoşnut olmadıklarından neredeyse eminim.

Demem o ki. Eğer Başbakan kabineyi değiştirmeyi kafasına koymuşsa. Değiştirsin elbet. Hakkıdır.

Bir imzaya gelenin bir imzayla gidebileceği prensibi siyasette her zaman vardır.

İyi saatte olsun Derviş Eroğlu onlarca kabine kurup bozmuştur Başbakanlık döneminde. Kimseye ne sordu ne de kendisine sorulmasına müsaade etti.

Hatta deniyor ki, bakan olmak istediğini Eroğlu’na söyleyen vekiller sittin sene bakan da olamadı.

Değiştirmesi gerektiğini düşünüyorsa değiştirsin.

Ancak bunu Ankara dönüşü yapmasın.

Ankara’ya topu atarak da beklentileri bastırmaktan vazgeçsin.

Soranlara da ‘vakti saati gelecek’ bunun kararını ben veririm diyerek bir duruş sergilesin.

Çünkü bu ortamda, Kıbrıs Türk halkı hükümetinden beklediği şey bugünlerde ne şovdur, ne de halkla ilişkiler çalışmasıdır.

Bize bir duruş lazım.