Biz ıslah olmayız

Hep ayni şeyler..

Çöp. Çevre katliamı. Hırsızlık. Zina.

Hapishanedeki mahkum sayısı gün geçtikçe artıyor.

Ağzına kadar dolmuş taşmış.

İnsanlarımızın düştüğü psikolojik bunalım bünyesi zayıf olanları suça itekliyor.

Hiç düşünüldü mü bilmem.

Bu mahkumlar sabahtan akşama kadar ne yapıyorlar?

Alın , çöpleri toplatın. Otları, plajları temizletin.

Bari ödediğimiz vergilerin karşılığın bize bir şekilde geri dönsün.

Poliste müdür bir arkadaşım bana hergün yüzlerce vukuat olduğunu söyledi.

Nüfus orantısına göre Guiness Rekorlar Kitabı'na aday olma şansımız yüksektir.

………………………………………………………………………………..

Herkes daima kendi yaptığını görmeyip, diğerlerinin dedikodusunu yaptığı sürece işimiz zor.

Saygı önce insanın kendinden başlar.

Fransa'dan gelen misafirlerimizi bir akşam Ozanköydeki bir restoran'a yemeğe götürdük.
Kebap ve meze.

Altı kişiyiz. Restoran bomboş.

Bir çift geldi ve tam yanımızdaki masaya oturdu.

Takım kıravat. Eli ayağı düzgün.

Bir de baktım fosur fosur sigara içmeye başladılar.

Fransızlar soruyor; sizde sigara yasağı yok mu?

Var. Asılı levhalar da var.

Restoran sahibini çağrdım.

Burada noluyor? Sigara içiliyor ve sen müdahale etmiyorsun..

Cevap: Abi müşteridir, birşey da diyemen, bozulur.

E peki ben neyim?

Bu durumda kime kızarsın. "Müşteriye" mi restoran sahibine mi?

Yani zarar veren taraf haklı ve güçlü.

Sigara içeni uyarıp kaçıacağından çekinen restoran sahibi sigara içmeyeni pek müşteri olarak görme yeteneğine sahip değil.

Kafaları bu kadar çalışır.

Ben orada müşteri sayılmadığım için bir daha gitmedim.

Sigara yasağı gibi basit bir kuralı uygulayamayan bir restoran sahibi ve ondan daha cahil bir "müşteri".

Ben çok küçük bir örnek verdim. Eminim herkes hergün heryerde buna benzer birçok olaya şahit oluyordur.

Herşey akıl ile yapılır. Akılın ilacı ise eğitimdir.