"İnsan zamanın enkazıdır"

Türkiye'de bir gazetede yine tutup bir haberi anlatmak için Yahudi toplumuna karşı rahatsız edici ifadeler kullandı. Antisemitizm tek başına barınmıyor bir bünyede. Beraberinde ırkçılık ve elbette nepotizm de oluyor. Bunlar takım halinde etki yaratan ruhsal sorunlar.

21. yüzyılı yaşayan dünya ne yazık ki basın yolu ile bunları yaşıyor. Oysa zamanın bize taşıdığı öylesine derin bilgi birikimi var ki!

Tüm bunlara bakıp, ırkçılık yapılmaması gerektiğini anlamamız kolay. Bakmak istersek elbette.

Ancak, buna bakmayanların, tecrübeyi yaşlı gezegene yük bırakanların dünyasında yaşıyoruz. Tam da Marks'ın dediği gibi aslında: "İnsan, olsa olsa zamanın enkazıdır."

*

Ama bu sözler nafile. Çünkü filozofların en zorlandığı şeyin, felsefe dünyasından kopup gerçek hayata inmeleridir.

Yoksa fevkalade herşey ideal ve fevkalade. En azından kusursuz bir diyalektik içinde.

Ama gerçek hayat öyle değil.

İşte tam da buna örnek gazetenin ırkçı bir dil kullanması.

Kolaya kaçan, belki de ruhundaki ırkçılığın farkında bile olmayan bir kalem, tutup özel bir yaftalama ile cümle kuruyor. Ya doğrudan ırkçı, ya da içindeki ırkçılığın farkında bile olmayan organik bir ırkçı.

İkisi de ne kötü.

Empatiden yoksun, var gücü ile ilk devrilecek domino taşını yıkma derdinde, öngörüsüz, son taşın nereye devrileceğinden habersiz, umursuz bir adım ırkçı yazılar yazmak.

*

Ülkemde bu var mı diye düşündüm.

Elbette var. Uçlarda oluyor bunlar. Aşırı "Rum düşmanlığı", "Aşırı göçmen düşmanlığı" gibi. Buna -bir ırk diyemesek de- aşırı İslâm düşmanlığını da eklemek mümkün. Eklemeliyiz çünkü İslamofobi de son derece tehlikeli bir hastalık. En az homofobi kadar.

Ancak tedavisi var.

Saat başı bir ölçek hoşgörü.

Bu reçete gerçek. Aslında demokrasinin, ileri medeniyetin, gelişmiş kültürün en temel yapı taşı, hoşgörü. Bundan yoksunluk başladığında gerileme, ilkelleşme ve çağa yakışmayan düşünceler artıyor.

Bu nedenle ırkçılık gibi, antisemitizm gibi, nepotizm gibi, İslamofobi ya da homofobi gibi garip ruhsal hastalıklardan bireyin arınması ve bu gergin ruhun boşalan her zerresini hoşgörü ile doldurması şart.

Yoksa çıkmaz bu karanlıklar, aydınlığa, kimi yakarsanız yakın!