İhanet

İhanet

Doğa insana, kendi renkleri ile anlatıyor yaşamını.

Pencereden dışarıya bakmak yeter zamanı anlamaya. Takvime bakmaya değmez. Doğa kendi dili ile anlatır mevsimleri, ayları, günleri.

Şimdi yine bir yaz beklentisi içimizde. Gözümüze baharın yeşili yüklendikçe, dört mevsimlik bir hayat sezonun yine başındaolduğumuz hissine kapılıyoruz. Bir dörtlük seri daha başlıyor sanki... Yaz, bir coğrafyaya değil sadece, kazandırdığı ya da kaybettirdiği duygularımıza da giriyor, pervasızca. Hiç sormadan, danışmadan. Yaz geliyor ve bizler onun duygularına soyunuyoruz, bir kışın soğukluğu ile karşılaşıncaya kadar.

Kışın kuruttuğu, sararttığı, beklemeye aldığı herşey, yeşile dönüşüyor, yaşama kavuşuyor.

Duvar dibinde gördüğümüz hiç sararmayan yeşillikler ise kendi kavgalarını veriyorlar yaz kış. Onları yaratan doğa, kendilerinden geri alıyor.

Baharın bir kucaklaması bu, eve dönme hissi var, bahara dönme, yaza kavuşma hissinin içinde.

Hani, hangi yaşta olduğunuzu hissetmek önemli ya, hangi mevsimde olduğunuzu hissetmek de o denli önemli oluyor mevsimleri yaşama yansıttıkça.

*

Zamanı incelerken etkilendiğim Gilles Deleuze'ü okuyanlar bilirler. Deleuze zamanla dalga geçer felsefelerinde. O kadar ki, buna kendinin inanması yanında, inandırır da okuyucuyu. Hangi mevsim, neyin başı ya da sonu bilmediğimiz bir gezegende, her zamanı kendi kendimize kodlarla anlamlandırırken, kendimizi mahkum da ediyoruz aynı zamanlara. Ve bittiğine inanıp biz de bitiyoruz. En azından içinde bulunduğumuz zamanları bitmeyecekmişçesine doyarak yaşayabilmemizi dilerim.

Zamanla dalgageçmek yaşamı sevmektir aslında. Geçmişe ve geleceğe esir kalmadan yaşamayı sevmektir.

Bugünü bilmek anlamak ve yaşamaktır. Deleuze de bunu vurgular zamana inat ifadelerinde.

*

Biz ne denli görkemli yaratılmış harikalar gibi hissetsek de kendimizi bu gezegende, biliyoruz ki yaşam başlayan birşey değil aslında başladığı anda bitmeğe başlayan birşeydir.

Arada yaşananlarda sadece teferruat.

Kimimiz bunu anlar ve yaşamı mutluluğa çevirir. Kimimiz hem kendine hem başkalarına ve aynı anda da geçmiş vegeleceğe ihanet eder. Hem de en büyük ihaneti kendine ettiğini bile anlamadan!