Kendine inanmalısın

"Yapabileceğini düşünen yapabilir, yapamayacağını düşünen yapamaz" der dünyanın en prestijli ressamlarından olan Picasso. Cümle iç motivasyonumuzun önemini estetik bir anlatımla bize sunuyor.

İnsanlar sadece bir olaya ya da bir olguya değil, güne bile negatif başlayabiliyorlar. Elbette hayat dert üstü murat üstü toz pembe bir şey değil. Nice acılar, yaslar, hüzünler, hayal kırıklıkları ile devam ediyor. Ancak hepsinin içinde kendimizi başarmaya ve iyi şeyler yapmaya yönlendiren şeyler de var.

Bunun adı umut. Biz insanlar, olumsuz olandan hızlı, olumludan yavaş etkilenen bir temel ruh haline sahibiz. Homo Sapiens'den bu yana böyle.

Marazi olmak, şikayet etmek ve olmayacağına inanmak kolay. Oysa asıl olan, her şeye rağmen, olursa olsun, kim ne derse desin, başlayan her yolculuğumuzu tamamlamak için doğan günden umut hissetmek.

Küçük insanların gündelik bataklığına takılmadan, umudu olan, kendine güvenle geleceğe bakan ve kendi motivasyonunu oluşturan insanlardan olmak şart.

Şart çünkü o bataklıkta boğulmayı kimse istemez. Gelin görün ki, kuru toprak da çok az. Bu azlık içinde umutla başarabilmek, başarabileceğimize inançla başlar. Yapamayacağımızı düşünerek yapabilmek pek de kolay değildir. Picasso'nun dediği gibi.

Aslında en temel durum; kendimize inanarak yapacaklarımıza başlamak. Bu başarmanın ilk motivasyonu. Mutluluk verici ve umut dolu.

Aksi ise başaramamanın yarısı.

Tercih her sabah doğan günle, o gün içinde her yapılacaklarda karşımıza çıkar. Gerisi sadece bize kalmış.