Sanat ve siyaset ikilisi

Siyaset dolu gündemlerden sıkılanlar, farklı dallara yönelmeli diye düşünürüm bazen. Ne de olsa siyaseti siyasetçiler yeteri kadar yapıyorlar. Halk da dinlene dinlene devam etsin. Siyaset, siyaset nereye kadar gider. Biraz da sanatla ilgilenmeli toplum olarak. Herkes siyasetçiyim diyor ama sanatçı olamıyor. Gerçi siyasetçi de olamıyor ama en azından öyle oldum sanıyor. Sanatın en çok da bu özelliğini seviyorum. Ben, ben… Deyince sanatçı olmuyorsun. Kısacası olamıyorsun. Her eline mikrofon alan, sahneye çıkan iki replik okuyan da sanat yapamıyor. Oysa her eline mikrofonu alan, kendini sahneye atan, halkı coşturan iki de cümle sarf etti mi siyaset yaptığını düşünüyor. En azında bizim memlekette durumlar bu yönde ilerliyor. Özellikle sanat ve siyaset alanlarının iki ayrı noktada ele alınması bilim açısından oldukça önemlidir. Yoksa sanat da siyasete benzer mi diye korkar dururum. Bu iki bilim dalının birleştiği, kesiştiği, hatta paralelleştiği de sıklıkla görülmektedir… Görülmesi de önemlidir. Kısacası onlar birlikte daha da bir güzel oluyorlar. Aslında sanat isterse eğer, siyaseti, siyasetçiden daha güzel yapar. Siyasetçilerin sesleri güzel olmasa da rol yapma kapasiteleri sanırım tartışma kaldırmaz. Hani diyoruz ya, bizim memlekette durumlar bu yönde ilerlemektedir. Toplum olarak siyasete olan merakımız aşikârdır. Peki ya sanata? Sanata toplum olarak yeterli değeri verebiliyor muyuz? Tartışmaya değer bir soru olduğu görüşündeyim. Siyaset, sanata gerekli desteği veriyor mu emin olamıyorum.

Toplumsal sorunlarımızı sanat yoluyla ortaya çıkarabiliriz. Yine sorunların çözümünde sanatçıya kulak vermeli… Sanatçı, toplumu ince ince ele alıp, detaylı bir analiz yapar. Siyasetçi gündelik sorunlarla uğraşırken, sanatçı resmin bütününü görür. Toplumun ihtiyaçlarını, notalar ile analiz eder. Mavi boyalı fırçasının ucundadır en büyük özgürlük. Toplumun boğazında düğümlenen sorun, sahnede sergilenen oyundaki haykırışla son bulur. Sanatçı karanlık bir ormanda, ağaçlara takılmadan ilerler, yol gösterir. Puslu havada toplumun önünü açar. Bizi biz yapar, birleştirir. En önemlisi de özgürce eleştirir.

Bana sorarsanız sanat, sanat için de yapılsa, sanat toplum için de yapılsa hiç fark etmez. Yapılmalıdır. Sanata devlet eli ile destek verilmelidir. Sanatın ve sanatçının her türlü sanatsal faaliyetleri desteklenmelidir. Bu noktada bizim halkımızın sanata ihtiyacı bulunmaktadır. Gülerken düşüneceğimiz, ağlarken düşüneceğimiz, dinlerken düşüneceğimiz, bakarken düşüneceğimiz günler olsun. Sanatla içi içe bir toplum olsun. Siyasetçinin sanatçıya kulak vereceği, kucak açacağı, sanatla siyasetin beraber, kol kola yürüyeceği yollar olsun.