Aşk, aşk gibi

Sen benimle aynı hayatı yaşarken, apansız ve ansız bir zamanda, beni sana çeviren bir dönence gibi aşk. Göreceliğin yüzüme vuruşu gibi, zamanı bir anın ötesine taşıyamama hali gibi… Anın kimi zaman durması kimi zamansa şaşırtıcı akışı gibi…

*

İnsanı hayatın dışına çıkaran bir pencere var sanki.

Sanki olumsuz olarak hissedilebilecek herşeyden kurtulma sanatı gibi.

Aşk.

Ömrü uzun kelebek sancıları.

Düşe düşmüş gibi. Evrenin de dışında bir yer var gibi.

*

Bir aşk içinize doldukça, dünyanın dışı sizi sığmaz oluyor.

Evrenselleşiyor yaşamak. Benlik "ben"den ayrılıyor.

"Ben" aşkın kaynağına dönüşüyor "sen" oluyor.

Gelen her yeni an, hayatınızda yeni bir ilk olmaya dönüşüyor.

Gün, kendi içine sığmıyor.

*

Aşk, bir aşırılıklar periyodu.

Yazmalara sığmıyor, düşünmelerden taşıyor, biriktirmelere doymuyor…

Edilgen hayatların hüküm sürdürdüğü zamanlar da dahi aşk, sizi kendine alıyor.

Ne kadar sevilebileceği aşırılığının, nasıl sevileceğini aştığı zamanlar gibi.

Aşk, hep birşeylere benzetilir ama asıl olan aşk, aşk gibi.

*

Nazım'ın bir sevdayı, bir dünyaya bedel anlatışları gibi…

"Tahir ile Zühre" gibi…

Bugünün eksik sevdalarına armağan gibi…

Ama yine de aşkbenzetimlerden arınmışlığıyla hep aşk gibi…