Yok olacak halkalar gibi

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git. Gözlerin durur mu onlarda gidiyorlar. Gitsinler Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı, Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun oturmuştu Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz Sanki hiç olmamıştı Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu Şurada senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı İstanbullular Şurada da etin çoğalıyordu dokundukça lafların dünyaların [...] Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti Çünkü iki kişiydik Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra Sonrası iyilik güzellik.

*

Cemal Süreyya'nın aşkı, "Var mıydı?, Yoksa yok muydu?Bilmeden ama her şeyyaşanıyorken" yazıldı.

*

Hep, hiç yazılmamışın derinliklerindedir aşk, hayal ve mutluluk. Yazılınca, dokunulduğunda solan çiçekler gibidirler. Öylece boynu bükülür hayallerin, yürekler dokundukça. Gönderilmeyen mektuplar gibidir oysa her biri. Yazılsa da, yazıldığı duyguda kalırlar.

Bir kalbe yangın olacağına, denizlerce su olmayı tercih ediştir bu, bir yerde.

Aşk ve acı, hayal ve mutluluk.

Bir aşkı yazınca çoğaltan kalplerden çok, paylaşınca tüketilen kalplere sahip oluşumuz, belki de bundandır, aşkla acının, hayal ve mutluluğun aynı satırca sözcük oluşları...

Bir sevdanın tahtı olacağına sahipli kuytular, aynı sevdanın gömüldüğü acı oluyor, pervasızca. Hiç tanımlanmayanın, anlatılmayanın, paylaşılmayanın, yaşanmış kabul edilmediğini düşünsek de, tanımlanınca, anlatılınca, paylaşılınca, tükendiğini izlemeye tercih edeceğimiz, aşkların yorgun çağındayız.

Oysa eski zamanların tenhalığında, kalplerden, kalemlerden çıkan, zaman tanımaz, eskimek bilmez duygular, orada hala öylece bizi bekliyor.

Bir gül yaprağının suda bıraktığı halkalar gibi, usulca büyüyerek. Yok

olacaklarını bilme acısına rağmen...

*

[...] Telif hakkı nedeniyle eksik bırakılmıştır. Lütfen orijinal kitabından okuyun.