Avrupa'nın yok oluşu!

Avrupa kıtası, oluşum nedenini unutarak acılar çekiyor. II. Dünya Savaşı sonrası birlik içinde olma gayretinin mecburiyetini anlayan Avrupa Halkları giderek beraber olma bilincini artırmak için gayret ettiler. Oysa bu temel onlara unutturulunca, olguları, ekonomik menfaate indirgendi, toplum ve barış mühendisliği giderek unutuldu. Bu da onları kavmi endişelere sürükledi. Katalanlar daha bir Katalan, İngilizler daha bir İngiliz, Milanolular daha bir Lombardiyalı oldular, böyle hissetmelerine neden oldu.

İçtenlikle üzgünüm ama ortak ideali ve ortak barışı unutmakta olan Avrupa halkları, daha bir kendi içlerine kapandıkça, kavimsel zıtlaşmaları artıran bir el onları daha da karıştırıyor.

Avrupa felsefesi sancı çekiyor.

Eraklitos, Pisagor, Cicero, Parmanides, Demokritos, Epikuros, Sokrates, Platon, Aristoteles, Augustinus, Montaigne, Dekart, Berkeley, Spinoza, Rousseau, Kant, Hegel, Marx, Nietzsche, Russell, Heidegger, Sartre, Adorno, Derrida; her birisinin ruhları Avrupa kıtası üzerinde acıyla dolaşıyor.

Avrupa felsefik olarak yok oluyor.

*

Başta Avrupa'nın ve Batı olarak adlandırılan dünyanın 19. yüzyılda felsefe tarihi yazılırken kategorize edilen düşünce geleneği olan Batı felsefesi, Antik Yunan'dan başlayıp günümüze kadar gelen Batılı felsefenin ve Aydınlanma Çağı'nın düşünce torunlarıdır aslında.

Avrupa felsefik olduğu kadar coğrafik olarak da zaman zaman yerle bir olmuştur. Barbar arkaik dönemlerle bölünen aydınlık düşünce süreci 20. yüzyılda bile bu kez Holokost barbarlığı ile bölünmüştür. Dünya savaşlarının da merkezi olduğunu düşünürsek Avrupa, evrensel felsefenin beşiğidir. En çok da bu köklü nedenler yüzünden, şimdilerde etnik kökenlere indirgenen Avrupa felsefesinin yok oluşu üzücüdür.

Platon'dan başlayıp modern zamanlara uzanan belirli bir felsefe yapma tarzı Batı felsefesinin ayırıcı özelliği iken, İsa'dan önce 500'lerden başlayarak bugüne kadar, Batı olarak addedilen bölgelerde ve Batılı düşünürlerce ortaya konulan felsefe yapma geleneği artık Avrupa kıtasını kurtaramaz duruma gelmiştir. Çünkü kıtanın iktidarları, çevrelerine aldıkları güçlerle felsefenin merkezi gücünün yerine, ekonomiyi yerleştirerek tarihe büyük bir hata ile adlarını yazdırmaktadırlar.

Yazık ki bu; Avrupa'nın felsefik olarak yok oluşudur!