Eleştiri, bizleri iyileştiren bir armağandır

Eleştiri, bizleri iyileştiren bir armağandır

İnsanların size hep övgü dolu şeyler söylemesi sevindiricidir ama geliştirici değildir. Bu nedenle bizi eleştirenlerin değerli olduğunu bilmeliyiz. Diğer yandan, eleştirilmek; başarımızın rastlantı olmadığını ortaya koyan bir iç denetlenme şeklidir.

Elbette eleştiri dediğimiz meselenin bir de üslubu vardır.

Her eleştirenin iyi niyetli olup olmadığını anlamamızı sağlayan, bu üsluptur.

Örneğin, bireylerin olduğu kadar, toplumların da özel hassasiyetleri bulunur. Bu ölçekte eleştiri yapmak istediğinizde ve iyi bir niyetiniz varsa, bu hassasiyetleri göz ardı etmeden eleştirirsiniz. Çünkü dünya hepimizi taşıyan koca bir ortak alandır ve elbette birbirimizi, eleştirerek doğruları aramalıyız.

Bir ulusun zarar görmesinden bugün bir başka ulus mutlu olabilir ama bu ne insanidir ne de kalıcıdır. Gün gelir tersi olur.

Bilmeliyiz ki, karşımızdaki, hassasiyetlerimizi hiçe sayacak bir üslupla bizi eleştiriyorsa, bunda yanlış bir şey vardır. Ya bilgisi, ya kendisi, ya duyguları bir şekilde yanlıştır.

Aydınlatılması gerekir.

Hassasiyetlerimizi çiğnediği için de ona kızabiliriz. Ancak eleştirinin cevabını verirken veya kendimizi savunurken genel nezaket kurallarını çiğnersek, karşımızdakine benzemeye başlar hatta aynı hataya düşeriz.

*

Yunan milletvekilinin, insan hakları konusunda hassasiyetleri olan Avrupalıların ortasında Türk Bayrağı’na ve dolayısı ile onun simge kabul eden Türk Toplumu’na karşı sergilediği, eleştiri haddini aşan tavır, elbette ırkçı ve Avrupalı kavramına da aykırıdır. Medeni bir davranış değildir.

Hal böyle olmasına karşın, tepkilerimizi onun gibi vererek kendimizi ona benzetmek ve kurguladığı provokasyonun aktörlerinden birisi haline gelmek de doğru olmaz.

*

Söz konusu vekil, İnsan Hakları’na aykırı hareketleri ve ırkçı tavırları nedeniyle tarihin sayfalarına bu şekilde çoktan kaydedilmiştir. Ancak ona benzemeden bu tavıra karşı duruşunu sergileyenler de ak sayfalardaki yerlerini alacaklardır.