Yas doğru yönetilirse bir armağana dönüşür

Sadece iki yaşındayken annesini kaybetti. Bu ölüm, onun yaşamını değiştiren olaydı. Sanatının neredeyse her yönünü bir şekilde bu acı ile kapladı.

Hem kendisi hem de kız kardeşi büyükanneleriyle birlikte yaşamaya başladılar. Birkaç yıl sonra teyzeleri ve amcalarının evlerine taşındılar. Kuzenleriyle birlikte büyüdüler. 13 yaşındayken Noel için bir kamera istedi ve kendi aile tarihinin belgeselini çekmeye başladı.

Birini kaybettiğinizde anılarınıza daha fazla değer verirsiniz.

Ancak temel sıkıntı, bu anıların, hayallerinizin yerine geçmesi tehlikesidir.

Her şeyi kamera ile belgelemeye başladı. Böylece her zaman geriye dönüp bakması gereken şeyler oluyordu. Kendi büyümesini ya da hayatının bazı bölümlerini görmek ve sadece hatırlamak için elle tutulur kayıtları vardır artık.

Amcası papazdı. Kilisede aile tatillerinin, Noellerin ve Şükran günlerinin videolarını çekiyordu. Her yıl ailenin bir önceki yıla ait filmlerine bakmak için masanın etrafında toplanıyorlardı. Aile tarihini kayda almak ve aile bağlarını bir arada tutmak onun ödevi gibi olmuştu.

*

Bu kısa biyografi ünlü fotoğraf sanatçısı Rikki Write’a ait. Bazen sanat, acı üzerine inşa edilebiliyor. Özellikle acıyı ve yası doğru yönetirseniz. Psikiyatrinin önemli ismi ve politik psikolojinin dehası kabul edilen Kıbrıslı Türk Profesör Vamık D. Volkan (buradaki “D” Djemal, yani İngilizce’de kolay okunsun diye Cemal’ın “C” harfini simgelemektedir.) “Yas tutma, parmak izi gibi her insanda farklı yaşanır ve doğru yönetilen bir yas insan için bir armağandır” der.

Rikki de kendi yasını yönetmenin yolunu bulmuş ve bu kavram için bize en güzel örneklerden birisi olmuştur.