“Kadın cinayeti” diye bir cinayet türü varken…

8 Mart Dünya Kadınlar günü. Malumunuz.

Yamanı var daha ama ben öncesinde yazmak istedim.

Tarih yaklaştıkça kadın örgütleri hareketlenmeye, onları destekleyen erkeklerin sesleri onların seslerine eklenmeye ve politik söylemler, edebi metinler boyunca siyasetçinin ağzından dökülmeye başlayacak.

Her yıl olduğu gibi, bir çok sosyal medya paylaşımında erkekler neredeyse kadınlardan fazla, kadın haklarını savunacak. Kadınlar da keza, bu erkek dünyasında sesini bir gün de olsa, erkekten daha gür çıkarma gayesi ile sokaklara düşecek.

Ama herkes günün sonunda, kendisine biçilen rolü oynayıp yatağına yattığında, eyleme geçmiş olmanın haksız huzurunu yaşayacak. Haksız huzur!

Haksız çünkü bugün Şili'den İrana’a, Arjantin’den Lübnan’a, Rojava’dan İspanya’ya, Şam’dan Nepido’ya kadın sesleri çığlıklara, haykırışlara karışırken, bir avuç Sarayönü’nde ne yaparsak yapalım benim vicdanım rahat uyuyamayacağım. Yunanistan’da, Macaristan’da kadınlar evlatları açlıktan ölmek üzere olmasına rağmen faşist rejimlerce sırf mültecidirler diye aç bırakılırlarken uyuyamam. Hiçbirimiz uyuyamamalıyız.

İşin gerçeği dünya ikiyüzlü.

Özel günler ve haftalarda nameler dökülüyor dudaklardan, hak ve hukuk adına, insan hakları adına ama televizyonun kanalını değişir gibi tek bir zaplama ile başka konuya geçebiliyoruz. Gözümüzün önünde kadınlar öldürülüyor. Bir cinayet türüne isimleri veriliyor kadınların!

Ülkemde kadınlar satılıyor! Kısa etekleri ile kumar masalarında meze yapılıyor!

Biz hala 8 Mart’ın tarihine inip, öyle miydi böyle miydi diye cahilce bir döngüde konulara bakıyoruz. Daha fazlasını yapmalıyız. Çok daha fazlasını.

Bir kadın tecavüze uğramaktaysa bu dünyada, bir anne çocuklarını aç uyutmak zorunda kalıyorsa, bir kız gelenek denen safsatalıkla çocukken evlendiriliyorsa, “kadın cinayeti” diye bir cinayet türü varsa, vazgeçin 8 Mart’ı kutlamayı. Aksine hep beraber utanalım insanlığımızdan.

Geri kalan 364 gün vicdanınızı dindirmek için kutluyoruz çünkü!