İdealleştirilmiş kadına mektup

“Bir buçuk ay yolda kalmış olan mektubunuzu dün aldım. Sizden ayrılışımdan beri beş ay geçti. O zamandan beri gerçekten tam manasıyla meşgulüm. Fakat sizin bana verdiğiniz Almanca derslerini unutmadım. Sizi temin ederim ki, top gürültüleri ve mermi yağmuru altındaki mühim muharebe günlerinde dahi hayatımın en güzel hatıraları bu güzel ve dostane saatlerdi. 

Beni unutmayacağınızdan şüphe etmiyordum. Fakat sizden haber alamamak benim çin çok üzücü idi. Sizden gelen ilk mektup beni tasavvur edemiyeceğiniz kadar sevindirmiştir. Psikolojik bir hadisedir ki insan, hayatta bazı dostluklar elde etmek için fevkalade çalışmak ve fedakarlıklar yapmak zorundadır. Mesela siz bana sormuştunuz: ‘Siz ne zaman albaylığa terfi edeceksiniz?’ diye. Benim cevabım şu olmuştu: ‘Bu, bir harp meydanında kazanılır.’ Siz bana mukabele ettiniz. 'Bunu isbat ediniz.’ Sizin arzunuza uyarak beş günden beri albayım. 

Bundan başka zatı şahaneleri beni gümüş ve altın harp madalyalarıyla taltif ettiği gibi Bulgaristan kralı Ferdinand da Sen Aleksandır nişanının Komander payesi ile mükafatlandırdı. Benim için kıymeti büyük olan İmparator Wilhalm, Demir Salip nişanı ile taltif etti. Bütün bu kazançlarımı sizin asil ilhamlarınıza borçluyum.”

*

Belki de hiç okumamıştınız. Bu harika satırlar Mustafa Kemal’den Bayan Hildegard'a mektuptur. En anlamılı yanı bu olsa gerek.