Çünkü biz varız!

Biz bu ülkede, gelecek sadece bir tek olasılıktır diye “beklemek” zorunda bırakılan bir toplum durumuna düştük. Ama biz bu değiliz. KKTC’nin her şeye “engel” olduğu gibi bir söylemle, öğrenilmiş bir çaresizlik içerisine sokulduk ve kahramanı hep dışarıda aradık. Ama biz bu da değiliz. Potansiyelimizi unutturan sosyal baskılarla; kuzeyden, güneyden, doğudan, batıdan yardım almazsak başaramayız gibi bir duyguya sokulduk. Ama biz bu hiç değiliz.

Biz tüm söylenilene rağmen başarabiliriz. Bunun için, kendimizden başka birisinden yardım almamıza da gerek yok. 

*

Dün Paris’te “Göç Psikolojisi Belgeseli” gösterildi. Sosyal mesafe kurallarına rağmen salonlar ağzına kadar doluydu. Dünyanın bir çok yerinde şu ana kadar 11 kez finale kalan ve 13 kez birincilik alan bir belgesel Fransızların dikkatini çekti. Aynı belgesel bir hafta sonra Güney Afrika’da gösterime girecek. Çin gösterim için sırada bekliyor. ABD’de 9 eyalet, Londra, Türkiye ve KKTC sırada. Dünyanın her yerindeyiz. Sadece ben değil, sadece emeği geçenler değil, tüm KKTC.

Paris’teki dünkü gösterimden sonra bana onlarca mesaj geldi. Sadece beni değil, içine doğduğum ülkeyi de kutlayan mesajlardı bunlar. Her ne üretirsem bağlı olduğum köklerimin gücüyle ürettiğimi hissettiren mesajlar. 

İşte bu nedenle, son bir yıldır ne yaparsam paylaşmaktayım. Önceleri de çok başarı kazandım. Ancak paylaşmayı kibirime yenilmek diye düşünüyordum. Sonra umutsuz gençler, çocuklar gördükçe bunu yapmanın faydalı olacağını düşündüm ve her şeyi paylaşmaya başladım. Allah’a şükürler olsun ki, emeğimin karşılığı aldığım bir yıl geçti. Paylaşacağım çok şey oldu. Bu nedenle bir çok izleyici ve okurdan, paylaşımlarımın çocuklarına umut olduğu mesajları aldım. Ne mutlu. Ama daha da mutlu olabilmek için çocuklarımızın ve gençlerimizin başarılarının sınır dışına taşmasını görmeyi bekliyorum. 

İsterseniz oluyor, çalışırsanız oluyor, hedeflerseniz oluyor. 

Aklımızda yaratılmaya çalışılan çaresizlik, yalnızlık ve kendimiz dışında oluşumlara ihtiyaç duyduğumuz gibi yaklaşımların hiç biri doğru değil. Bunların hepsi, bizi zehirleyen yanıltıcı ve kasıtlı bilgilerin sonucu. Bunların hepsi, başkaları istedi diye aklımızı işgal eden “gündüz kabusları”. Biz bu ülkede yaşarken, dünyanın herhangi bir insanı gibi başarılar elde edebileceğimizi unutmadan yaşamalıyız. Kimseye yaranmak zorunda olmadan, özgün ve yaratıcı düşüncemizle. 

Çünkü biz varız! Biz hep vardık!