Doğayla bütünleşmek, okumak, öğrenmek ve düşünmek...

Coronavirüs nedeniyle toplu şekilde yaşamaktan biraz uzaklaştık...  Bunu keşke zorunlu olmadan da yapabilsek...

Kişinin toplumsallaşması güzel bir şey, ancak kişi yalnız da kalabilmeli...

İlber Ortaylı hoca bir seminerde şu mealde bir ifade kullanmıştı Türkiye özeline dair; toplum olarak çok yalnız kalmayı sevmiyoruz ve böylece az okuyoruz, az araştırıyoruz ve doğal olarak da yazın hayatında da bir zafiyet oluşuyor...

KAFA dergisinin Şubat sayısında İlber Ortaylı, ‘’Osmanlı’ya matbaa neden geç geldi ?’’ başlıklı kısa bir makale yazdı... Ortaylı makalesinde matbaanın geç gelişinin nedenini az okumaya bağlıyor...

Gerçekten de dünya verilerine şu anda da baktığımızda eski Osmanlı coğrafyasının 1-2 istisna yeri hariç okumayı pek sevdiğimiz söylenemez...

Coğrafyadan mı? Göçebe genetik şifrelerinin ortaya çıkışından mı? Bilemiyorum ancak bildiğim bir şey var ki, daha önce de yazdım yine yazıyorum, Rusya’da Şubat 2010’da bir ay içerisinde, Kıbrıs’ta altı ay içerisinde okuduğum kadar kitap ve makale okudum... İklim demek ki bir boyutu, çevre-kent kültürü de diğer boyutu sanırım...

Dönelim Coronavirüs nedeniyle toplu yerlerden uzaklaşma konusuna... Bu süreç bizlere açıkça gösterdi ki hala daha aramızda bir çok insan dingin ve düşünmeye yönelecek bir yalnızlığa uzak duruyor... Dayanamıyoruz ve hiç olmadı sosyal medya üzerinden buluşuyoruz...

Halbuki yapılacak çok iş var evde, iş derken, bahçe temizliği, ev temizliği v.s demiyorum... Elbette onlar da daha rahat yapılabilir yavaşça...

Okuyacak bir sürü kitap veya makale var, dünyanın kütüphaneleri artık internet üzerinden evlerimize geliyor... Bilgi noksanlığımız olan konularda derinlikli okuma yapma  ve düşünme şansına sahibiz...

Filozofların vurguladığı gibi;  İnsan düşünür... Düşünmemiz de bizleri  hayvanlardan ayırır aslında!

Sözel bir yaşama ağırlık veriyoruz, hal böyle olunca da okumayı ,düşünmeyi ve yazmayı da unutuyoruz...

Tüm bunların sonucu da derinlikli düşünememe ve popüler kültür denen olguya yenik düşme...

Toplu bir yerde bulunma içtimai düşünüyoruz anlamına gelmiyor aslında, sadece konuşuyoruz, sağlıklı iletişim kurabildiğimizi de sanmıyorum...

Sadece kalabalık oluşturuyoruz kimi zaman...

Bulunduğumuz mekanlardaki yalnızlık günleri geçecek, sağlıklı günlere umarım en kısa zamanda döneceğiz... Ancak bu günlerde de yalnız kaldığımız da yapabileceğimiz çok şey var...

Okuyalım, düşünelim, kendimizle yüzleşelim... Fikirler üretelim, uzun uzadıya yazmasak bile küçük küçük notlar alalım...

Okumak dışında belleğimizde kalması çok kolay olan görsel teknolojiyi de yararlı bir şekilde kullanalım...

Belgeseller izleyelim, gerek fiziksel gerekse insani anlamda coğrafya ve tarih bilgimizi geliştirebileceğimiz belgeseller artık elimizin altında

Doğayla buluşmanın en güzel zamanı, ister ayrelli toplayın ister kaz ayağı veya yürüyüş yapın...

Balık tutmayı sevenler sakin bir koyda balık tutsun ve yaşamı düşünsün...

Mekan zenginliğimiz devam ediyor aslında, kalabalık olmadıkça...

Sonuç olarak, bugünlerde doğayla bütünleşmek, okumak, öğrenmek ve düşünmek için bir zamana ve mekana sahibiz...