Kültür ve kimlik üzerine

Son günlerde bazı kişilerin kimliğimiz üzerinde başlattığı tartışmaların, yararsız ve art niyetli olduğun görüşündeyim.

Kültür, ayni birikimi ve geleneği paylaşan insanların çocuklarına aktardıkları bir grup öğrenilmiş davranışlar biçimidir.

Genel tanıma göre kültür, bir toplumun tarihsel süreç içinde ürettiği ve kuşaktan kuşağa aktardığı, her türlü somut ve manevi özelliklerin bütünüdür. Bir diğer deyişle yaşayış, düşünüş şeklidir ve bir toplumun kimliğini oluşturur. Onu diğer toplumlardan farklı kılar.

Kültürün saklanması ve kazanılması biyolojik olmayıp, sosyal bir süreçtir. Bu nedenle bir insan topluluğunun sadece bir dönemiyle sınırlandırılamaz.

Kültürün maddi ve manevi yüzü vardır. Maddi yüzü veya öğeleri: Giysiler, mimari özellikler, bayrak gibi semboller, her türlü araç gereçler vb. Manevi öğeleri ise: inançlar, değerler, örf ve adetler, normlar, düşünce biçimidir.

Kültürler; kavmi nitelikleri aşarak, ulusal düzeyde ortak paydalara sahip bir yaşama tarzının unsurları haline geldikçe, ulusal kültüre mal olurlar ve uluslaşma süreci içinde mesafe alırlar.

Atalarımızın Türkiye'den geldiği inkar edilemeyen bir gerçektir. Bunun yanında Türk kimliği dışında yeni bir kimlik arayışına girebilmek için de, yaşama tarzımızın her alanında Türkiyeli soydaşlarımızdan ayırt edici özelliklerimiz olması gerekir.

Oysa Türk kimliği ile ilgili esaslara ve diğer kimliklerden ayırt edici özelliklere bakıldığı zaman, ortak değerlerimiz olduğu açıkça görülür. Örneğin:

'Bayramlarda ev ve kabir ziyaretleri, Mevlit, dini musiki, ramazan eğlenceleri,

Musikimiz, geleneksel sanatlarımız, mutfağımız, Türk dili ve edebiyatı, folklor ve destanlarımız,

Kin beslememek, düşmanlıkları çabuk unutma, ahlak anlayışı,

Kadına aile içinde gerekli yeri vermek, ancak bunu matematik bir eşitlik olarak düşünmemek,

Yaşlıya saygı ve onları aile çatısı içinde tutmak,

Misafirperverlik, sıcak kanlılık, cömertlik ve dayanışma tavrı,

Meşverete önem verme, divan ve kurultay gelenekleri ile demokrasiye yatkınlık,

Devleti baba olarak görmek, ordu millet geleneği ve harp halinde esire iyi muamele,

Örf ve adetlerimiz, şeref ve haysiyete düşkünlük, dayanışma ve fedakarlık duygusu,

Milli ve dini gün ile aylardan pay ve zevk almak,

Ailelerin çocuklarını ekonomik özgürlüklerini kazanana kadar yanlarında barındırması,

Bayrak gibi ortak semboller ve geleneksel sporlarımız vb.'

Halkımıza yeni milliyet ve kimlik arama telkinleri yapılmasının, güneyde pişirilip içimizdeki Rum işbirlikçileri tarafından KKTC'de servis edilen bir tezgah olduğu görüşündeyim.

Çünkü Türk kimliği yerine 'Kıbrıslı' kimliğinin ön plana çıkarılması, Rusların 1917'de; orta Asya'daki Türkleri Azerbaycan, Kırgızistan, Kazakistan, Özbekistan ve Türkmenistan adı altında parçalayan milletsizleştirme tezini hatırlatıyor.

Kıbrıslı kimliği, yalnız yaşanan coğrafyayı ortak kabul eder. Bizi, sadece kan bağı ve sosyal akrabalık bağı ile ortaya çıkan Türk ulusunun mensubu olarak görmez. Toplum, kabile, boy ve aşiret gibi görür.

Bu nedenle uyduruk ve yapay kimlikleri benimsememiz; Maronit ve Ermeniler gibi etnik bir azınlık olduğumuzu savunan Rum tezini kabullenmemiz anlamında olur.

Ayrıca, güneyde Kıbrıslı dendiği zaman, Yunanlı kastedilir ve resmi kuruluşlara da Yunan bayrağı çekilir. Kıbrıslılık kimliği altında Rum'larla birleşmemiz durumunda, Yunanistan'daki soydaşlarımız gibi Müslüman azınlık olarak tanımlanacağız.

Kuşkusuz doğum yerlerimizle gurur duymamız yadırganamaz. Ancak köklerimizin Türkiye'ye uzandığını da unutmamalıyız .Aksi halde aynen kökünden kopan ağaç gibi, Rumlar arasında yok oluruz.

KKTC'de Kültür Bakanlığı ile Milli Eğitim Bakanlığı varsa, sessiz kalarak art niyetlilerin Türk düşmanı etnik dayatmaları benimsettirmesini cesaretlendirmek yerine, boşa çıkartmalı.

Bunun için de, milli bütünlüğümüzü ve kültürümüzü güçlendirecek bilimsel verileri ortaya koymaları ve bu konudaki eserlerin yayınlanmasını teşvik etmeleri gerekir.