Politik gericilik

Nelere ayak uydurduğumuza bakar mısınız?!

1- Krala "çıplak" demenin pek hatırı sayılır bir önemi kalmadığı,  
    hiçbir şeyin değişmeyeceği bir “kurgusal coğrafyaya” sığınmak!

2- Bilmeden tatmin olmak!

3- "Sanalizm" adını verebileceğimiz bir siyaset, "sanalist" adını verebileceğimiz takipçileri

      ve onlara has bir "politik tarz" ile incir çekirdeğini doldurmayan ayrıntılarla,

      siyaset dünyasında velveleler kopartmak!

4- Başkaları tarafından görülmek ve onaylanmak!
    Amaç: "Büyüklük"...
    Ama başkalarının gözünde.

5- Kendi bilgi ve aklınızdan gelmese de, birşeyleri savunarak güç toplamak!

6- Gelenin gidenin tekmelediği bir futbol topu olmak,
    Ve bu siyaseti, iradeyi nesnelleştirmek!

Yıllardır insanı devlet için bir olgu olarak gören,
siyasi hayatları boyunca en büyük keşifleri ganimet olan bu politik gericilik,

kırk altı yıl boyunca ganimet üzerinden avanta dağıtıp, rantını oy alarak yemiştir!

Aylardır süregelen seçim tartışmalarına bir göz atın.
Parti kurultaylarından bu yana,
hep ayni minvalde devam ettiğini göreceksiniz...
Kamusal alanı bir "fırsat alanı" olarak kim/kimler kullanacak?
Ve rejime karşı bir "şükran duygusu"...
Zemin bu...

Bu bir demokrasi formu mu?
Değil!..
Bu, KKTC'yi bir fırsat alanı olarak kullanmak isteyen,

parti içi imtiyazlı kişilerin arzularına yanıt veren bir sistem!
Bu anlayış ile hayatın bütününü kavramak,

barış kültürünü ilerletmek ve kurgulamak, ne ölçüde mümkündür?
Hiç değildir...

Bu gericiliğe karşı başta moral ilerleme olmak üzere,

ekonomik, kültürel, demokratik, sosyal ve toplumsal ilerlemenin başlıca yolu,

Çözümdür, BARIŞTIR…

Çözüm sürecini, Barış'ı, yeni bir uzlaşı eksenine taşınmak,

ve "evrensel ilkeler" temelli bir yaşam birliği inşa etmek için,

bir "arabulucu" olarak kullanmaktır.