Mutfak zordur

Risk aldın mı hiç bu hayatta?
Sevdin mi hiç?
Dolu dolu yaşayabildin mi?
Sahip çıkabildin mi sana ait olan, seni sen yapan parçalara?
Cevabın hayırsa eksiksin...

Mutfak zordur!
Hüznü, sevinci, heyecanı içeren malzemelerle donatmak gerek yaşam sofrasını.
Ben de defalarca tarif denedim yaşam serüvenimdeki soframı renklendirsin, güzelleştirsin diye...
Çok misafir ağırladım...
Çeşit çeşit malzeme kullandım: Bol limon, taze kekik, pul biber, sarımsak, sızma zeytin yağı vb.
Hiçbirisi herkesin "damak zevki"ne tam uymadı. Ya herkes farklı şeyleri sevdiğinden, ya da yemeğin tarifini tam tutturamadığımdan belki de...
Kimisi makarnacı çıktı, kimisi dürümcü.
Ancak ben yine de güveniyorum kullandığım malzemelere, uyumlarına ve lezzetine.
Hatta yeniden yapma cesaretine de sahibim.
Tek arzuladığım şey, masaya değer bilen, emeğe saygılı, farklılıklara açık, önlerine konulan tabağın arkasında kocaman bir emeğin yattığını görebilenlerin oturması.
"Eline sağlık", “emeğine, yüreğine sağlık” diyebilenlerin...

Mutfak zordur!

Mutfak, asla korkup kaçanların yolu değil!
Mutfak, yeni malzemeler kullanmak yeni tatlar türetmek demektir!
Mutfakta bir yandan yemekler pişer, diğer yandan kirli tabaklar temizlenir...
Sonra bardaklar ile çatallar-bıçaklar-kaşıklar parlatılır...
Kısacası artık önemli olan "mutfaktır"...
Kirli, dağınık ya da mutfakta gaz ocağı yok diye, evin bu bölümünün mutfak olmadığını kimse söyleyemez!
Benzer şekilde bulaşık makinesi, mikrodalga fırın gibi yeni buluşlar zaman içinde mutfağa girse de, mutfak halâ mutfaktır...

Topluma, siyasete müdahale fikri de işte bu ortamda ürer...

Mutfakta!

Mutfak üretilen yerdir...
Üretmek, her şeyin, gerçeğin, geleceğin, ilerlemenin bilimidir.
İnsan pratiğinin temelidir...
Yemeği yaparım ama bulaşığa karışmam da diyemezsin...
Mutfaktan kaçarsan, hikâye biter.

Bu yüzden Thales, Sofokles, Herakleitos, dünü-geçmişi değil, üretip geleceği kurgulamayı söylediler bize hep!
Üretip eskiyi aşıp geriden kurtuldukca, çizgi aşağı değil yukarı doğru yükselir.
Gelecek insanın gözünde büyür ve güzelleşir.

Mutfakta üretilmeyen ise akışın dışına düşer...

Geleceği göremez, varacağı yeri bilemez...
Bilmek için öğrenmek, öğrenmek için üretmek gerekir!
Üreten gerçeği ve geleceği görür...
Kendi gerçeğinde görür...
Neden istediğini, nereye neden gittiğini öğrenir...
Mutfağın dinamiğiyle bunu doğrular ve yoğunlaştırır...
Düşünmeye, üretmeye, gerçeğe yürümeye en kestirme yoldur mutfak!

Mutfağın siyaset, siyasetin mutfak olmadığını bilmeyen insan, yeni bir yere, yeni bir değere ulaşamaz...
Akışa ters düşer...
Hiç kimseyi ne aşağı ne yukarı taşır; hiçbir yere götüremez.
Kısacası, mutfağı olmayan siyaset ölüdür.

Ve eğer bir parti kendi mutfağından çıkanı anlamıyorsa, onu da hiç kimse anlayamaz...